HabitantsAlbum

Dit debuutalbum heeft een behoorlijke voorgeschiedenis. In 2015 begonnen de broers Hans en René Rutten (The Gathering) deze nieuwe formatie. Zangeres Anne van den Hoogen en gitarist Gema Pérez, tevens partner van René Rutten, sluiten zich bij het tweetal aan. In 2017 verlaat Hans Rutten de band door creatieve meningsverschillen en begint het gezelschap een succesvolle crowdfunding voor het debuutalbum.

“One Self” is een stemmig, melancholisch en emotioneel werkje geworden. Het traumatische feit dat Gema Pérez en René Rutten hun zoontje Vince vlak na de geboorte verloren aan de dood zal daar zeker ook invloed op hebben gehad. Het afsluitende nummer dat zijn naam heeft gekregen is bloedstollend mooi en snijdt diep in je ziel. Daar word je even stil van. Toch is het album niet topzwaar of zwaar op de hand.

Over het geheel genomen is “One Self” wel een album waarvoor je in de stemming moet zijn. Door de gelaagdheid, intensiteit en melancholie is het geen album dat geschikt is voor elk moment. Het komt het meest tot leven als je er met de koptelefoon op de tijd voor neemt. Glas wijn erbij, gedimd licht en een plaid over je benen. Zoiets.

De stijl doet denken aan Antimatter, Katatonia, Dead Can Dance, Blueneck, Dredg en uiteraard ook wel aan The Gathering. Zo is Winter een prachtig gedragen nummer met een mooie opbouw. Tegen het einde krijgt het een post-rock randje en treden de gitaren meer op de voorgrond. Jupiter en Soul Traveller hebben een wat meer poppy inslag met bijzonder sfeervol gitaarspel. René Rutten bouwde speciaal voor dit album eigen effect-pedalen en dat is te horen.

The Wake behoort tot het mooiste van het album met prachtige soundscapes en dromerige zang. Bij vlagen lijkt het of je naar filmmuziek aan het luisteren bent en trekken allemaal beelden aan je voorbij. Een groot compliment voor zangeres Anne van den Hoogen (Rosemary & Garlic) die deze plaat moeiteloos kan dragen met haar loepzuivere en prettige zangstem. Daarbij weet ze steeds het juiste gevoel in het nummer te leggen.

Al met al een bijzonder album dat je misschien niet heel vaak uit de kast zal trekken, maar dat je wel bij elke luisterbeurt zal raken en overweldigen.

Maarten Goossensen