HalvesAlbum

Voor een land dat slechts vier miljoen inwoners telt heeft Ierland een indrukwekkende muzikale exporttraditie. Acts en artiesten als The Dubliners, Thin Lizzy, U2, Sinéad O’Connor, The Pogues, The Corrs, My Bloody Valentine, en Damien Rice zijn aan te treffen in iedere zichzelf respecterende popencyclopedie, en met name in Dublin en omstreken proberen talloze spannende bandjes door te breken naar de hoogste klasse van de Ierse muziek. Een van de interessantste groepen die momenteel actief is, is het postrockgezelschap Halves, dat na een aantal ep’s nu met “It Goes, It Goes (Forever & Ever)” zijn eerste studioalbum uitbrengt. In Ierland is Halves al behoorlijk bekend – ze hebben zelfs al opgetreden op de publieke zender RTÉ – maar met het nieuwe album zou de band ook buiten eigen land meer bekendheid moeten kunnen verwerven.

Hoewel Halves duidelijk geïnspireerd is door grote postrockbands als Mogwai, Tortoise, en Sigur Rós en ook regelmatig doet denken aan minder beroemde groepen als Efterklang, Cyann & Ben en Fields, brengen ze op “It Goes, It Goes (Forever & Ever)” toch een fraai eigen geluid ten gehore. Het tempo ligt veelal laag, en de nadruk ligt voornamelijk op spannende instrumentatie, meerstemmige zang en veellagige arrangementen. Hierbij speelt percussie vaak een belangrijke rol, zoals in Growing & Glow, dat aan Tortoise en Efterklang doet denken, of I Raise Bears, dat gedragen wordt door een droevig rammelend marsritme. Echter, hoewel er heel veel tegelijk gebeurt in de muziek is het geluid toch dusdanig open dat ieder detail volledig tot zijn recht kan komen.

De nummers op het album zijn voor postrockbegrippen relatief kort, maar toch slaagt de band er doorgaans in om in minder dan vijf minuten een idee volledig uit te werken volgens de typische spanningsboog die veel postrock kenmerkt. Een exemplarisch nummer in dit opzicht is Only Safe Landings, dat begint met een drumpatroon dat voorzien is van elektronische effecten, waarna het nummer via gewone zang overgaat in een voiceboxcouplet in de trant van Mogwai of zelfs Anathema, om dan via een gewoon gezongen couplet te culmineren in een climax met gitaar, blazers, toetsen, en voicebox, waarna het beginthema weer opgepikt wordt. Niet alleen Only Safe Landings, echter, maar ook andere composities op de plaat zijn uitstekende voorbeelden van deze vorm.

Door een postrockalbum te creëren dat zo uitstekend binnen het genre past maar toch spannend en origineel is heeft Halves aangetoond dat zij een publiek buiten Ierland verdienen. Het is dan ook te hopen dat “It Goes, It Goes (Forever & Ever)” ook in het grote buitenland aanslaat, want deze muziek is de aandacht zonder meer waard.

Christopher Cusack