HanAlbum

Ik verklap niet echt een groot geheim als ik zeg dat achter Han niemand minder dan de Groningse muzikant, componist, producer Han Uil schuil gaat. Ik vertel ook niks nieuws als ik de bands opnoem waarin Han heeft gespeeld. Namen als Antares, Seven Day Hunt en Tumble Town zijn namelijk geen onbekende binnen ons genre.  Ik denk wel dat ik iets nieuws te melden heb als ik in ga op het derde soloalbum van de man, “Lawless Local Heroes”. Laten we dat dan maar doen.

Allereerst moet ik aangeven dat deze nieuweling heel wat milder klinkt dan zijn voorganger “Dark In Light” uit 2010. Gelijk met zijn achternaam is namelijk ook de metal insteek zo goed als helemaal uit het geluidsbeeld verdwenen. Dat trekt een behoorlijke wissel op het geheel. Niet dat daarmee  het vuur gedoofd is, maar het vlamt toch minder op de plaat. Er is daarentegen genoeg gebleven voor een redelijk aangename drie kwartier, tenminste als je van singer-songwriter-achtige muziek houdt. Doe je dat niet dan zal je dit album waarschijnlijk ervaren als een vermoeiende voetreis door mul zand.

In de muziek laat Uil horen hoe hij met de mengeling van prog en blues omgaat. Het album telt twaalf nummers. Als dat er dertien waren geweest zou je trouwens met recht mogen spreken van dertien in een dozijn. Zo enerverend is het allemaal niet. Wat meer aanstekelijke melodieën en wat fellere zang hadden niet verkeerd geweest.

Opener What To Do geeft de plaat niet echt een lekkere start ondanks een smeuïg saxje en ook het daaropvolgende Little Stripper Girl is niet bepaald verheffend te noemen. Uil zegt beïnvloed te zijn door Eric Clapton , Neil Young, David Bowie, Bob Dylan en Mark Knopfler, dus heb je enig idee waar de muziek qua genre in grasduint. Het enige nummer waarbij ik een goedkeurende smile op mijn gezicht kreeg is Stay Tonight, een track die hij samen met zijn maatje Aldo Adema schreef en uitvoert. Helaas wordt het daarna nooit meer zo goed. Het niveau zwalkt wat heen en weer tussen redelijk zoals in A Never Ending Storm en zeer matig zoals in Ring Thing. Er zijn nogal wat slepende ritmes die doen uitzien naar het eind van het liedje en dat is niet fijn.

Wel is het een mooi en verzorgd geheel waarin het kundige gitaarspel van Uil goed naar voren komt, geen kwaad woord daarover. Waar ik ook warm voor loop zijn de partijen van Eric Laan (Silhouette) op het Hammondorgel  en de gitaarfratsen van Adema in een tweetal nummers, te weten Stay Tonight en The Two Of Us. De andere individuele verrichtingen zijn over de hele linie genomen ook best goed, zoals het drumwerk van Sander Zoer (Delain) of de aanvullende zangpartijen van Esther Ladiges (Illumion, Ayreon).

“Lawless Local Heroes” is net met de hakken over de sloot en dat mag de plaat danken aan de treffende invullingen. Toch zit het me niet lekker: de muziek is bij lange na niet zo flamboyant als de titel doet vermoeden.

Dick van der Heijde