Happy FamilyAlbum

Kijk eens aan! Dat was me pas een verrassing! Na zeventien jaar komt Happy Family zowaar met een opvolger voor het meer dan uitstekende “Toscco”. Deze kan meteen mee in de categorie waar ook Discipline. in zat:  bands waarvan je dacht dat er nooit meer een album van zou komen. Bands die al een tijdje gestopt zijn en niets nieuws meer zouden maken. Net als Discipline. kunnen ze er nu dan ook uit. Erg leuk!

Velen zullen zich nu vast wel afvragen wie of wat Happy Family nu eigenlijk is, want de band is eigenlijk helemaal niet zo enorm bekend in prog-middens. Dat heeft vooral te maken met het feit dat de band zeuhl maakt. Jawel, dat bizarre, ontoegankelijke genre uitgevonden door Christian Vander en Magma. Maar dan de Japanse variant (want Happy Family is van Japan) die toch wel net ietsjes anders is.

Geïnspireerd door bands als Magma (uiteraard) en King Crimson is Japanse zeuhl over het algemeen een stuk steviger en meer aanleunend bij jazzrock of zelfs metal. Happy Family was vaak de geciteerde naam als een van de vaandeldragers binnen het genre. Die reputatie hadden ze vooral te danken aan het uitstekende “Toscco” uit 1997 dat voor mij toch echt het standaard-album binnen de Japanse zeuhl is.

Er ligt dus een zekere druk op de Japanners als zij met een nieuw album komen. Niet altijd makkelijk om die verwachtingen in te kunnen lossen, maar zij zijn er wel degelijk in geslaagd. “Minimal Gods” is wederom een uitstekend album. Stevig, instrumentaal, technisch enorm onderlegd en natuurlijk ook complex. Het zijn zowat de woorden die je had verwacht bij dit album, want op dat vlak is er eigenlijk weinig veranderd bij ons Japans kwartet. Goeie zaak? Ja hoor, absoluut!

Het is wel zo dat net als de Franse variant van het genre deze muziek niet bepaald eenvoudig te noemen is. Complex, heftig, ingewikkelde melodielijnen… Het is echt wel een stevige zit om dit album met volle aandacht uit te luisteren. Voor mij persoonlijk zowat hetzelfde probleem dat ook veel jazzrock met zich meebrengt. Het is zwaar en veel terwijl het tegelijkertijd ook echt wel heel erg goed is. Japanse zeuhl is gewoon een niet al te eenvoudig genre om te verteren. Happy Family excelleert hierin: het album staat vol van de complexe nummers die je bij de keel grijpen en meenemen in een universum van diverse prachtige, maar ingewikkelde perfect ingespeelde wereld van de Japanse Zeuhl.

Eigenlijk kan je geen andere conclusie trekken dan dat Happy Family er zeventien jaar later nog steeds staat. Of eerder dat ze er terug staan en terecht weer hun plaats innemen tussen de grote Japanse zeuhl-bands. Een aanrader voor de liefhebber!

Peter Van Haerenborgh