Harem ScaremAlbum

Rare jongens deze Canadezen!

Waarom? Omdat het muzikale levensverhaal van Harem Scarem nogal wat merkwaardige moves laat zien. De band debuteert in 1991 met een onvervalste AOR-plaat, brengt daarna met ‘Mood Swings’ een klassieker in de melodieuze rock voort, om vervolgens uit te pakken met het moderne, donkere en haast progressief klinkende ‘Voice Of Reason’. Tot zover is het nog enigszins te volgen.

Dan gaat de groep echter het glibberige pad van de ‘power pop’ of poprock op. Kennelijk vonden ze zelf die stap ook nogal aan de grote kant, want de heren besluiten in 1999 zelfs de naam van de band te veranderen in Rubber. Wellicht omdat dit materiaal net zo flexibel is als de muzikale escapades van het schrijversduo Hess (zang) en Lesperance (gitaar). Hoe het ook zij, in 2002 keren ze plots op hun schreden terug en brengen het melodieuze rockalbum “Weight Of The World” weer onder de vlag van Harem Scarem op de markt. Dat geldt tenminste voor Europa, want in hun thuisland Canada heet de groep anno 2005 nog steeds Rubber. Tja, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan!

Zijn jullie er nog? Voor de stugge volhouders zijn we nu bij de kern van de zaak – inderdaad de muziek – aanbeland. Nieuweling “Over:load” is na “Higher” uit 2003 het derde werkje van het gereanimeerde Harem Scarem. En wederom hebben Hess en Lesperance de bakens flink verzet. Of dat een gelukkige keuze is geweest mag ernstig betwijfeld worden, want er vallen wel erg veel elementen van de moderne nu-metal sound op “Over:load” te bespeuren. Vooral het donkere gitaargeluid en de songstructuren zijn hier debet aan. Je moet als echte fan wel flexibel als rubber zijn om dit componistenduo te kunnen blijven volgen.

Het is vooral de eerste helft van deze schijf die er pittig op los rockt. Zanger Hess zingt veelal op de toppen van zijn kunnen en de refreintjes zijn stuk voor stuk semi-commercieel verantwoord (denk Linkin Park). Maar van een band als Harem Scarem verwacht je wel iets meer. Pas bij het intens gezongen Can’t Live Without You kan de duim voorzichtig omhoog. Ook Forgive & Forget met flarden Muse, is aardig. Meest interessante nummer is de heavy ballade All You’re Getting. De samenzang vertoont overduidelijk Queen-trekjes en zelfs in de gitaarsolo denk je even met Brian May van doen te hebben. In deel twee van deze cd gaat het er sowieso een stuk minder ruig aan toe. Zo klinkt de tranentrekkende ballade Understand You ouderwets vertrouwd. Deze zou dan ook niet misstaan op menig AOR-plaat. Wishing zorgt als bonustrack voor nog meer natte zakdoekjes.

Op progressief gebied heeft “Over:load” weinig moois in petto, maar ook de doorgewinterde melodieuze rockers zullen waarschijnlijk sterk verdeeld reageren op de tiende studioplaat van Harem Scarem. Benieuwd welk konijn de heren volgende keer uit de hoge hoed zullen toveren. Ze houden het in elk geval wel altijd spannend. En dat is ook een kwaliteit!

Joost Boley