HarvestAlbum

Harvest werd in 2007 opgericht door Jordi Amela, Jordi Prats en Monique van der Kolk. De twee Jordi’s hadden hun sporen in de symfo al verdiend met hun neo-prog band Dracma. Deze band is vooral bekend van het sterke album “A Fine Stormy Weather”. Monique van der Kolk, opgegroeid in Nederland maar sinds haar twintigste woonachtig in Barcelona, is een nieuwkomer in de scene. De drie raakten met elkaar in contact via een muziekadvertentiesite en de bekende klik was er meteen. Het hier besproken album “Underground Community” is het debuutalbum.

De muziek van dit vijftal laat zich het beste omschrijven als symfonische pop. De nummers zijn stuk voor stuk bijzonder sterk. Melodie, zanglijnen en instrumentale stukken zijn allemaal perfect met elkaar verweven. Denk vooral niet denigrerend over de term symfonische pop, want dit is een debuutalbum dat respect afdwingt. Liefhebbers van Marillion (beginperiode Steve Hogarth), Sylvan (“Presets”) en vooral liefhebbers van All About Eve kunnen dit album blind aanschaffen.

De band heeft een aantal sterke troeven op zak. Allereerst is de productie om door een ringetje te halen. Alles klinkt kraakhelder en mooi vol. Het lijkt net of je bij ze in de studio staat. Het zorgt ervoor dat je helemaal in de muziek wordt opgezogen. Dan de nummers zelf, stuk voor stuk goed uitgewerkte nummers met een kop en een staart. Laat je meeslepen met het opgewekte Autumn Leaves en laat je verrassen door het sterke The Story Of Tim Bellas met een heerlijke gitaarsolo van Jordi Prats. Laat je ontroeren door het ingetogen en persoonlijke No Return en luister naar het moderne instrumentale titelnummer met zijn ambient inslag en sterke toetsen. Vergeet trouwens ook de uitstekende Marillion cover Waiting To Happen niet. Zoals ze in het interview wat ik met zangeres Monique van der Kolk had al zei: “deze cover is te goed om niet op de cd te zetten”.

De twee Jordi’s hadden eerder al bewezen dat ze uitstekende muzikanten zijn ten tijde van hun band Dracma, en dat ze hier iets heel anders neerzetten getuigt van creativiteit. Met zijn heerlijke melodieuze gitaarsolo’s is Jordi Prats één van de smaakmakers. Zijn collega Jordi Amela is met zijn toetsen steeds aanwezig, zonder te domineren. Hij kleurt de boel in en zorgt ervoor dat elk nummer als een warm bad aanvoelt.

Grootste troef is toch echt wel zangeres Monique van der Kolk. Haar stem zorgt voor intensiteit en het kippenvel op mijn armen. Haar stem klink vol, helder en heeft iets breekbaars zonder dat ze fragiel overkomt. Ze weet goed de emoties in haar stem te doseren en weet steeds weer de juiste snaar te raken. Haar stem doet sterk denken aan die van Julianne Regan van het Engelse All About Eve. Het fraaie artwork is trouwens van Antonio Seijas, hij is ook verantwoordelijk voor het artwork van Gazpacho’s album “Night“. Ik zou zeggen, beluister eens wat nummers op hun website of MySpace en overtuig jezelf. Doe je te goed aan dit album en sluit je aan bij de Underground Community. Een band om in de gaten te houden.

Maarten Goossensen