HeavenlyAlbum

In Duitsland hebben ze Helloween, the ‘godfathers’ van de powermetal. Rhapsody is de Italiaanse trots, Finland heeft Stratovarius en in Frankrijk geldt Heavenly als de belangrijkste exponent van deze stroming binnen de metal. Deze band loopt ook alweer zo’n tien jaar mee en begint met het derde album “Dust To Dust” eindelijk een beetje een eigen koers te varen. De eerste twee platen blonken nou niet echt uit op het gebied van originaliteit en waren vrij slappe aftreksels van het plaatwerk van hun inspiratiebronnen. De invloeden van bovengenoemde groepen liggen er nog steeds wel dik bovenop maar Heavenly heeft als band ontegenzeggelijk een flinke sprong voorwaarts gemaakt.”Dust To Dust” is onderverdeeld in drie hoofdstukken en vertelt het verhaal van een man die is gebeten door een vampier. Al zwervend door de verschillende eeuwen vecht hij tegen de drang om ook zelf een bloedzuigend monster te worden.

De plaat opent veelbelovend met, het zal niemand verbazen, hoofdstuk één, dat wordt gevormd door de eerste vier tracks. Het dreigende intro Ashes To Ashes vormt de opmaat voor één van de betere songs, het razendsnelle Evil. De tempowisselingen zijn talrijk en het rustige middenstuk is fraai. Nog sterker is het bombastische Lust For Life, dat knappe breaks kent en heerlijk opzwepend is. De slappe, kitscherige heavy ballade Victory sluit deel een in mineur af.

Hoofdstuk twee, bestaande uit vijf nummers, tempert het aanvankelijke enthousiasme enigszins. Illusion Part II is aardig, maar niet meer dan dat. Het oude Miracle, afkomstig van een demo uit 1998, geeft nog de meeste reden om opgewonden te worden. Dit liedje is, ondanks het hoge meezinggehalte, meeslepend en onderhoudend. Onvervalste ‘blije’ metal.

Het derde hoofdstuk trekt het niveau van deze schijf gelukkig weer flink omhoog. Door het gebruik van klassieke elementen krijgen de composities wat meer inhoud. Het is vooral Fight For Darkness dat hiervan profiteert. Aanvankelijk raast deze song als een echte hoge snelheidstrein aan je voorbij, maar door een aantal rustige intermezzo’s met massale koorzang groeit dit nummer uit tot het hoogtepunt van de cd. Ook het felle, agressief gezongen Kingdome Come mag er zijn. Helaas geldt dit niet voor de afsluitende pianoballade Dust To Dust. Zanger Ben Sotto rijdt hier een scheve schaats en doet aan zelfoverschatting. Hij onderstreept hiermee zijn gelimiteerde zangkwaliteiten.

‘Hemels’ is deze derde langspeler van Heavenly zeker niet geworden. Wel bovengemiddeld en één van de betere binnen het genre. Gewoon een lekker, hapklaar tussendoortje dat garant staat voor zo’n zeventig minuten ongecompliceerd luisterplezier.

Joost Boley