Helmet Of GnatsAlbum

Ondanks dat A Helmet Of Gnats (die ‘A’ ervoor wordt gemakshalve vaak weggelaten) met vallen en opstaan al vanaf 1982 actief is, is dit album pas het derde officiële product en de tweede in dezelfde bezetting. De basis wordt gevormd door het duo Chris Fox en Matthew Bocchino, twee docenten aan het Berklee College of Music in Boston, Verenigde Staten. Wanneer je bedenkt dat voorlopers van Helmet Of Gnats namen hadden als Left Testicle en By-Product, dan kan je enigszins voorstellen dat deze heren patent hebben op ludieke bandnamen.

High Street was de straat waar Fox en Bocchino beiden opgroeiden in de zeventigerjaren. Het was een buurt waar bijzondere figuren woonden en waar komische gebeurtenissen orde van de dag waren. Het is een periode in hun leven waar beiden nog vaak aan terug denken. Toen de heren van school af waren werd in de garage van Bocchino’s ouders een oefenruimte ingericht en wat later een complete opnamestudio. In die periode klonk er veel muziek uit die garage in High Street. Dit album is dan ook een hommage aan die periode, waar de basis is gelegd voor de muziek van Helmet Of Gnats.

De vier nummers die deze cd telt werden in de periode 2005 tot en met 2009 geschreven. Zo werd Tsunami al op 8 juli 2006 vertolkt op het festival Calprog 2006, waar de groep optrad met onder meer Rocket Scientists, IZZ en Kino.

De muziek die men speelt kan worden bestempeld als instrumentale ‘progfusion’, een mengvorm van progressieve rock en fusion. Dat is een vrij bijzondere benaming omdat fusion vaak doorgaat voor jazzrock. De muziek wordt nogal eens gerefereerd aan die van Return To Forever en Dixie Dregs, iets waar ik het wel mee eens kan zijn, al neigt Return To Forever meer naar de jazzkant van de (progressieve) rock. Het kwartet kent ook duidelijk zijn klassiekers op progressief gebied, wat men kan horen in de aanwezige invloeden van King Crimson en ook Genesis.

Op “High Street” vinden we vier nummers waarvan de laatste met zijn half uur speelduur net zo lang is als de eerste drie bij elkaar. Tsunami kent stukken met lekkere ritmiek en warme Hammond orgelklanken. Vaak neemt men gas terug om terug te vallen op stukken met zwoele zomeravondmuziek die worden voorzien van slepende gitaarsolo’s van Chris Fox die zijn gitaar regelmatig laat ‘huilen’.

Een bonte mengeling van stijlen valt te beluisteren in Dozer, dat begint met langzame melodieuze jazz. Gaandeweg wordt het tempo opgevoerd en ontstaan meerdere toetsenlagen. Het stevige gitaarwerk zorgt voor een proggy sfeertje, dat net zo gemakkelijk wordt afgewisseld door snelle korte loopjes en lang uitgesponnen solo’s op Moog van Bocchino en een stuk met scheurend gitaarspel van Fox.

Hoogtepunt van “High Street” is het titelnummer wat bestaat uit zestien stukken die allemaal in elkaar overvloeien. In dit half uur nemen Fox en Bocchino, die overigens geweldig worden ondersteund door de waterdragers Mark Conese op drums en Wayne Zito op basgitaar, je mee in een uitstekend potje authentieke prog. Eigenlijk valt dit nummer met geen tekstverwerker te beschrijven, iets wat ik dan ook niet zal doen. In een schuimende branding van gitaarspel en een heerlijke oase aan toetsen met elektrische piano, Moog en Hammond passeren experimenteel aandoende en meer gestructureerde stukken de revue.

“High Street” is beslist een aanrader voor iedere liefhebber van (instrumentale) progressieve rock en die eens van de geijkte paden wil af gaan.

Hans Ravensbergen