Maarten Goossensen sloot zijn recensie van “Replacements” af met de woorden: “ Wat mij betreft maakt Mark Healy nog veel meer van dit soort werkjes”. En dat is precies wat Healy gedaan heeft. Wederom een jaar na zijn vorige album brengt hij een instrumentaal werkstuk dat door acteurs wordt ingesproken. En wederom zijn de teksten afkomstig van Mark Healey zelf, dit keer een verhaal naar zijn eigen geschreven boek “After the Winter (The Silent Earth, Book 1)” uit 2014. Een eerste boek uit een serie van drie, die alle verkrijgbaar zijn op Amazon. Ik ben dan ook zeer benieuwd of zijn volgende album het tweede deel gaat beschrijven of dat deze multi-instrumentale schrijver alweer een ander verhaal bedacht heeft.
“After The Winter” is een postapocalyptisch verhaal over een man die voor de Apocalyps zijn gedachten en herinneringen heeft overgebracht naar een synthetisch lichaam – een robot, een machine – en nu terug wil naar zijn menselijke gedaante. Een zeer intrigerend verhaal dat op een zeer spannende en indrukwekkende manier wordt ondersteund met muziek. De wijze waarop dit gebeurt doet veel denken aan de muzikale versie van “War Of The Worlds” van Jeff Wayne. Een sterk muzikaal album dat telkens onderbroken wordt door de twee karakters van het verhaal. De mannelijke hoofdpersoon Brant wordt vervuld door Brad Everett en de vrouwelijke rol Arsha wordt ingesproken door Faleena Hopkins. Dit geschiedt op een vakkundige wijze waardoor je helemaal in het verhaal getrokken wordt. Met je ogen dicht en koptelefoon op, wordt de film op de achterkant van je oogleden geprojecteerd.
Muzikaal gezien is dit een uiterst sterk album. Healy die – op de basgitaar na – alle instrumenten zelf bespeelt, is een sterk muzikant. Zowel op gitaar, drums als toetsen weet hij duidelijk zijn mannetje te staan. In het openingsnummer After The Winter wordt zijn kunnen meteen bewezen. Als je naar het album luistert – zonder aandachtig het verhaal te volgen – is het gewoonweg jammer dat het continu wordt onderbroken door de gesproken tekst. Gelukkig heeft Healy het album ook instrumentaal uitgebracht, dat overigens gratis is te downloaden van zijn bandcamp pagina. En ook deze versie is bijzonder goed te beluisteren.
Het elektronische geluid dat op “Replacements” de boventoon voerde heeft plaatsgemaakt voor een sentimenteel progressief geluid, met hier en daar een melodieuze gitaarsolo die het geheel een sterk emotionele lading geeft. Zou Healy geluisterd hebben naar het advies van Maarten? Zo horen we in Displacement Part II een uitermate sterke gitaar- en drumsolo en het daarop volgende The Silent Earth is erg sentimenteel en gevoelig. Dit past natuurlijk erg goed bij de verhaallijn waarbij in Displacement Part II de plot wordt verteld en The Silent Earth de gevolgen daarvan uitbeeldt. De gitaarsolo net over de helft in The Silent Earth is magnifiek en werkt helemaal door naar het eind van dit nummer. Een schitterend stukje muziek.
Mark Healey heeft binnen drie jaar tijd drie prachtige muzikale verhalen uitgebracht. Filmische musicals die je gemakkelijk een uur vasthouden, maar ook heerlijke muziek die je telkens weer kunt beluisteren. De vraag die je kunt stellen is of Mark Healey een bijzonder goede muzikant is of een zeer begenadigd schrijver. Maar misschien is hij wel beide en ligt zijn kracht in het verenigen van deze talenten. Mijn inziens moet hij gewoon dit soort dingen blijven doen en ik ben dus alweer in afwachting van zijn volgende werk.
Mario van Os