High WheelAlbum

Om te bepalen of deze cd wat voor jou is, hoef je eigenlijk alleen het openingsnummer aan te zetten. Dit drukke nummer, genaamd Try An Error, heeft alle elementen van de Duitse groep High Wheel in zich: melodieuze, tegen progmetal aanleunende, sterk Gentle Giant en Kansas beïnvloedde symfonische rock, met ook elementen uit jazz en een sterke nadruk op de, overigens perfecte, instrumentale beheersing van de groepsleden.

High Wheel geeft met deze cd een heel originele en frisse nieuwe kijk op symfo in het algemeen. De zang is lekker in het gehoorliggend en de samenzang is beeldschoon. Refreinen en melodieën zijn -alhoewel soms vergezocht- toch wonderlijk eenvoudig. High Wheel klinkt lekker en soms zelfs wat arrogant, zoals Dream Theater in het begin ook had. Desalniettemin kan deze groep heel groot worden. Toch heb ik ook enkele kanttekeningen. Om te beginnen is deze cd een hele hap. De rustpunten die men bedoeld heeft om de zware kost op de cd wat lichter verteerbaar te maken, zorgen juist voor een te fragmentarisch karakter ervan. Ik heb hem vaak gedraaid, maar nooit in zijn geheel. Het is gewoon teveel. Een goed voorbeeld hiervan is het bijna 32 minuten durende Blind Archer, dat een goed begin kent in het ontzettend drukke, net-geen-progmetal On The Archer’s Hill en het bombastische, met prachtig hammond-spel doorspekte Harvest, en verder een heerlijke melodie kent in Intersphere, maar daarna wat wegzakt in zinloze overgangs-nummers en zelfs chaotisch-jazzy in Strings, om uiteindelijk een beetje te standaard Arena-achtig te eindigen in Arrows en Hall Of Fame. Alhoewel nergens langdradig mist het nummer de kwaliteit welke vergelijkbare epos’ als Supper’s Ready (Genesis), Garden Of Dreams (Flower Kings) of The Great Nothing (Spock’s Beard) wel hebben.
Wel sterk is het andere lange nummer, vooral deel twee Blasted By Screams, dat opvalt door het sterke refrein met erg opzwepend en strak drumwerk van Uli Jenne, een waar talent overigens. In het derde deel (Silent Room) brengt een heerlijk naar een hoogtepunt toe werkend gitaarmelodie het drieluik perfect tot een slot. Ze kunnen het wel!

Goed en lekker strak zijn zowel Void als Sleepless. Het Gentle Giant-achtige tussenstukje in Void had van mij niet zo gehoeven (en ik ben een grote GG-fan), maar voor de rest is dit een sterk nummer. Sleepless is akoestisch gedragen, desalniettemin een stevig nummer met een aanstekelijk refrein. Ronduit slecht is het op een Duits volksliedje gebaseerde Dark. Overslaan.

Verreweg de meeste indruk maakte op mij de drummer Uli Jenne. Gelijk al in het genoemde Try An Error is hij prominent aanwezig, maar ook het percussiewerk in Twisted, overgaand in Intersphere is knap. Hij doet me ook aan geen enkele andere drummer denken; Jenne heeft een volstrekt eigen stijl. Het meeste doet hij me nog denken aan een honderd keer beter drummende Paul Cook (IQ).

Gezegd kan worden dat High Wheel met “Back From The Void” een sterke cd heeft afgeleverd, maar bij lange na niet een cd met de kwaliteit die van hen, op grond van de getoonde kwaliteiten, verwacht kan worden. Wat ik bedoel is: ze moeten volgens mij veel beter kunnen.

Ooit leverde ik op school een voortreffelijk werkstuk in. Alles klopte eraan, het was tot de finesses uitgewerkt en het zag er flitsend uit. Toch gaf de leraar mij niet de hoogste waardering voor het werkstuk. Hij zei: “Ieder ander had een 9 gekregen, jij krijgt van mij een 8. Want ik heb het idee dat je niet ‘alles’ hebt gegeven”. Hij had gelijk. En hetzelfde voel ik bij deze cd van High Wheel.

Markwin Meeuws