Holy MonitorAlbum

Terwijl ik deze recensie schrijf kijk ik met regelmaat uit mijn raam. Ik wik en ik weeg de woorden die straks mijn mening zullen vormen. Zodra de woorden tot mij komen, wordt mijn dagdroom wreed verstoord. Waar voorheen mijn gedachten werden gedomineerd door tropische schemering in warme oorden en door dromerige hemellichamen, blijk de lucht te zijn betrokken en meen ik zelfs wat druppels regen waar te nemen. Ik laat mijn humeur hier niet door verstoren, en laat me nog éénmaal meevaren op de zwoele klanken van Griekse spacerockers Holy Monitor en hun nieuwe album, “Southern Lights”.

Na een mystiek klinkende opwarming opent het album met River, een nummer dat gekenmerkt wordt door warme repeterende gitaarriffs die worden afgewisseld met kalmere passages met zweverige zang en mysterieuze teksten. Met name door de zanglijnen doet dit nummer aan als psychedelische tegenhanger van Simon And Garfunkel’s Scarborough Fair. Al met al een lekker mellow voorproefje op wat ons te wachten staat. Wat volgt is een aantal nummers die de kenmerken van de opener doorzetten, zij het dat het ene nummer het funk-volume wat omhoog gooit waar het andere nummer wat kalmer tracht te zijn.

Wat opvalt aan de muziek is de warmte die ervan afstraalt. Het is lastig deze warmte in woorden te vangen, toch waag ik graag een poging. De muziek voelt als een zwoele zomeravond. Na een tropisch klamme dag begint de zon langzaam te zakken. In de schemer voel je eindelijk een zacht windje dat teder je bezwete huid streelt, terwijl je in een fijne roes wegdoezelt op je loungebank. De brommende gitaren en zoemende zang hangen om je heen als muggen, onvermijdelijk op een avond als deze, maar je neemt ze voor lief, het is eigenlijk best rustgevend. Je hoort in de verte de psychedelische klanken van een orgel en voor je het weet waan je je vanuit je tuin zomaar ergens in de Bayou. Op het moment dat Hourglass inzet, is je besef voor tijd en ruimte ver te zoeken. De zon is inmiddels onder en jij zweeft comfortabel weg in een behagelijke duisternis.

Mijn heerlijke trip wordt na het afzakkertje Ocean Trail bruut verstoord. Het album is afgelopen. Door de grijze lucht zie ik inmiddels een verlegen streepje zon verwoed een poging doen om door te breken en krijgt de lucht blauwe blosjes. Voorzichtig durf ik te zeggen dat de warmte nabij is. Laat ik die loungebank maar eens uit de schuur halen.