Hope To FindAlbum

Progrock uit Turkije. Niet direct een land van waaruit je dat verwacht. Een korte zoektocht op internet levert net drie handenvol namen op, waaronder deze Hope To Find. Geen onbekende in onze pagina’s: in 2009 werd de debuut-ep “Still Constant” al besproken.

Hope To Find is de band rond gitarist Zafer Yuksel, die op het vorige album ook de zang voor zijn rekening nam. Voor dit nieuwe album werd een zanger gearrangeerd en dat was een goede zet. Mert Erdem heeft een veelzijdige, heldere stem. Precies wat we zo vaak waarderen in progrock (Jon Anderson, James LaBrie, Phil Collins). Als je al kritiek op hem zou mogen hebben, is het dat hij wel wat vaker uit zijn dak mag gaan. Het blijft allemaal een beetje braaf, maar zoals gezegd, absoluut prettig om naar te luisteren. De uitspraak van het Engels is gelukkig ook zeer behoorlijk, en dat zijn we wel anders gewend met muziek uit landen waar Engels nu eenmaal niet tot het standaardpakket op school hoort. Wat hier en daar gebleven is, is de dubbele zang op sommige nummers, met eentje in het hoge octaaf en een in de middenregio. Dat kan mij wel bekoren.

“Our Story About You” opent met een instrumentaal nummer dat de toon zet: we gaan progmetal horen de komende tien nummers. Maar het is ook al meteen interessant: elektronica en metalgitaar weven door elkaar heen en het is ook niet allemaal per definitie harmonisch.

Gedurfd is ook het tweede nummer, Suddenly, dat zwaar op de gitaar inzet, maar direct daarna de accordeon laat horen. Spannend! Dit zal helaas het enige nummer blijken te zijn. Jammer, dat had van mij wel vaker terug mogen komen. Het blijft ook alleen beperkt tot de intro, maar gelukkig is er in dit nummer nog veel meer te genieten. Het gaat van hoog tot laag, van snel tot langzaam, en dat alles met de juiste dynamiek.

Een ander hoogtepunt is Gently Broken. Na een heuse jazzrockintro met dito zangpartij, gaat het nummer na iets meer dan twee minuten los. Hier is wat mij betreft de verhouding tussen piano en zware metalen een beetje zoek, maar het geheel gaat over in een prachtige progrockballad met mooie zanglijnen. En het is lang geleden dat ik prog hoorde waarbij de gitaarsolo doorgaat in de fade-out. Prachtig.

Kaleidoscope opent met een uptempo duet van Hammond en gitaar. Denk Focus, maar dan iets zwaarder aangezet. Halverwege neemt het nummer plotseling een afslag van de snelweg, waarbij de zang een prominente rol krijgt, die mij op de een of andere manier doet denken aan Jon Anderson. Ik kan eerlijk gezegd de vinger er niet opleggen, en zou ook niet kunnen zeggen met welk nummer ik het associeer. Daar heb je niet veel aan, geef ik toe, maar het is niet anders. Mijn laatste zin gaat sowieso zijn: beluister deze plaat, dus dan kun je het zelf beoordelen.

Het met de akoestische gitaar ingezette Worth To Remember staat in zes-achtste, met een lekker tempo, en is afwisselend een ballad en een rocknummer. Ook hier weer alle lof voor de zanger, die er in slaagt deze track boven het gemiddelde uit te tillen.

De nummers zijn inventief, gedurfd en steken goed in elkaar. Hope To Find vliegt nergens uit de bocht. De muziek doet denken aan Dream Theater, Opeth, Anathema, Amplifier, vul het lijstje zelf maar aan. Goed geproduceerd en voor de mastering schakelde de band Acle Kahney in, gitarist van Tesseract, die overigens ook in het lijstje hierboven mag. Progmetal in optima forma. Beluister deze plaat (zei ik toch?).

Marcel Debets