Met de “Autumnsymphony” zijn we aan het tweede deel van het seizoenen vierluik van Fabio Zuffanti aanbeland. Het in 2001 uitgekomen “Springsongs” is het afsluitende deel, “Winterthrough” dat vorig jaar uit kwam is het derde deel en in de zomer van 2010 moet het eerste deel “Summereve” het licht gaan zien.
Ik kreeg dit album van Fabio Zuffanti opgestuurd toen het nog hartje zomer was, maar met het luisteren van dit album bevond ik me telkens volop in de herfst. Een prachtige herfst wel te verstaan. Denk aan bossen die vuurrood en helder oranje kleuren, aan verfrissende regenbuien, aan bladeren die alle kanten op geblazen worden en van die typische stormen die in het herfst de kop op kunnen steken. Alle episodes waren tot nu toe indrukwekkend en ook deze verdient dat stempel met glans. Ik kan echt niet wachten tot het vierluik helemaal af is en ik me dik drie uur kan onderdompelen in deze geweldige instrumentale muziek.
De herfst heeft een wat jazzy inslag gekregen en dat pakt erg goed uit. Openingsnummer Open Windows To Autumn is het meest jazzy en behoort meteen tot de sterkste nummers van dit deel. Het drumspel van Federico Foglia is echt geweldig. Niet alleen in dit nummer is hij sterk, maar het hele album speelt hij op zeer hoog niveau. Op “Spingsongs” zat hij overigens ook achter de kit. Het pakkende drumspel, staccato trombone spel en de Chapmanstick zorgen voor een opening die direct je aandacht opeist. Het tweede deel van het nummer is warmer doordat de toetsen zich er meer mee gaan bemoeien. Wat een sfeer!
Het nummer loopt over in Leaves In The Well. Het opent rustig met een mooie gitaarsolo en origineel drumspel terwijl de akoestische gitaar zijn tokkels vernuftig door het geheel weet te weven. Aan de gitaarsolo lijkt maar geen einde te komen. Sterker nog, je hoopt dat hij nooit zal eindigen. Kippenvel wat mooi! Gitarist Matteo Nahum, die op “Winterthrough” ook al indruk maakte, geeft hier een visitekaartje van jewelste af. Van deze man gaan we gelukkig meer horen, want hij is vast bandlid van La Maschera di Cera geworden. Dan wordt zijn solo onderbroken door een heerlijke zwevende toetsensolo die een thema uit “Spingsongs” laat terugkeren, maar dan is weer Matteo Nahum daar met een splijtende slotsolo.
Het mooie aan dit vierluik is dat er zoveel thema’s terugkeren. Thema’s die op “Springsongs” zijn geïntroduceerd kwamen op “Winterthrough” in een nieuw jasje terug en ook op dit album komen ze terug. Ze worden door andere instrumenten gespeeld en vaak is er wel het e.e.a. aan veranderd, maar in de basis zijn ze gelijk. Op dit album vormen Out Of Water en Trees In November duidelijk reprises van thema’s van nummers van “Springsongs”. Straks als het vierluik helemaal af is zullen alle nummers helemaal op hun plek vallen en zal deze prachtige puzzel af komen. Overigens is het niet juist dat ik stel dat de thema’s op “Springsongs” zijn geïntroduceerd omdat dat het vierde deel is, maar hij is wel als eerste uitgebracht. Dit zorgt er voor dat ik nog meer uitkijk naar het eerste deel “Summereve”.
De Nightswan nummers zijn ook prachtig. Het eerste deel is meer experimenteel met staccato toetsenspel en een lading vreemde geluiden en ideeën. Het knappe is dat het nergens storend wordt. Het tweede nummer komt meer los met een grote rol voor het fluitspel van Marco Moro. Door de komst van zware toetsentapijten wordt het nummer opeens lekker bombastisch en als er dan ook nog zo’n heerlijk snerpende gitaarsolo overheen komt ondersteund met Mellotronsamples, ja, dan word ik daar wel heel erg vrolijk van!
Soms heb je wel eens het gevoel dat muziek speciaal voor jou gemaakt is. Ik heb dat met de muziek van Zuffanti en vooral met dat van Hostsonaten. Er zijn een hoop mensen die afhaken bij instrumentale muziek, omdat ze een zanger essentieel vinden. Geloof me, op dit album zal je hem echt niet missen. De muziek is zo intens, meeslepend en divers dat het je helemaal zal inpakken. Overigens maakt Zuffanti op dit album voor het eerst gebruik van een zangeres. Het is de indrukwekkend sterke zangeres Simona Angioloni (Aries) die in Elegy de engelachtige woordloze zang voor haar rekening neemt.
“Autumnsymphony” is een ijzersterk deel van de vier seizoenen van Hostsonaten. De zomer van 2010 beloofd heel erg mooi te gaan worden!
Maarten Goossensen