Hot Head ShowAlbum

In 2011 maakte het debuutalbum van Hot Head Show “The Lemon LP” behoorlijk wat indruk. Met een uiterst aangename mix van rock, ska, pop, jazz en funk wist men de aandacht te trekken van Primus’ Les Claypool, wat een uitgebreide support-tour door Europa en de USA tot gevolg had. Terecht, want de muzikale gekte die men op dit geweldige album aan de dag legt, staat garant voor een flink aantal uren luisterplezier, waarbij men werkelijk geen seconde vertreuzelt. Verveling en herhaling komen niet voor in de vocabulaire van Hot Head Show en men gaat zowel live als op de plaat 100% voluit.

De kracht van Hot Head Show zit ‘m op “The Lemon LP” vooral in het feit dat men de genoemde muzikale gekte weet te verpakken in songs met een onweerstaanbaar ritme en gevoel voor melodie. Terwijl je hoofd probeert te volgen wat er zoal gebeurt, neemt de muziek bezit van je lijf, wat een bijzonder aangename sensatie is.

Welnu, genoeg over “The Lemon LP”, want vandaag hebben we het over de opvolger “Perfect”. Op deze opvolger trekt men de lijn aardig door, van een koerswijziging is eigenlijk geen sprake. Nog steeds zal de muziek liefhebbers van Primus, Zappa en Talking Heads mogelijk aanspreken. Door de flirt met exotische ritmes en het eigenwijze karakter van de meer popgerichte momenten op deze plaat is “Perfect” wellicht eveneens een welkome aanvulling voor liefhebbers van A.C.T en aanverwanten.

De flitsend puntige en vingervlugge ska- en rockriffs van Jordan Copeland (voor de oudere jongeren onder u; inderdaad de zoon van drummer Steward Copeland van The Police) zijn voortreffelijk uitgevoerd, de teksten zijn spitsvondig en worden enthousiasmerend vertolkt en het voortrazende drumwerk en basspel wat flink ‘roffelt en breakt’ doet je veelvuldig naar adem happen. Maar zoals eerder gezegd gaat dit manisch enthousiasme ook op “Perfect” hand in hand met heerlijke composities die je hoofd soepel doen balanceren op je nekwervels. Dat de melodielijn hier en daar bewust zwalkt, vereist wel wat concentratie, maar met een totale duur van nog geen 40 minuten (heerlijk zo’n ‘snel album!) is dit geen al te impertinent verzoek.

Hoewel “Perfect” geen makkelijke plaat is en toch wel een draaibeurt of vier vereist voordat je er optimaal lol aan beleeft, zijn albums als deze de krenten in de pap. Het helaas wat hoge ‘me too’ gehalte van menig nieuwe release gaat men volledig uit de weg en de eigen koers die gevaren wordt is een verademing. Dat Hot Head Show in al zijn enthousiasme gedurende deze ontdekkingsreis voldoende herkennings- en aanknopingspunten inbouwt en daarmee dit album ook gewoon ‘lekker’ maakt, belooft bovendien veel goeds voor de toekomst van deze nog jonge band.

Govert Krul