Meisel, HubiAlbum

 Je bent musicus, maar bespeelt geen enkel instrument, kan geen noten lezen of schrijven, maar je wil je gedachten toch aan een zilveren schijfje toevertrouwen. Dan moet je dus die gedachten zien over te brengen aan iemand die vervolgens de muziek voor je componeert. Zanger Hubi Meisel, want over hem gaat het voorgaande, legde zijn denkbeelden voor aan de Franse toetsenist Vivien Lalu. Gelukkig is “Kailash” evenals voorganger “EmOcean” weer een conceptalbum zodat Lalu enige houvast had tijdens het componeren. Meisel heeft Lalu in ruime mate duidelijk kunnen mate welke kant hij met “Kailash” op wilde, want het album klinkt als een klok.

“Kailash” is een verhaal over de Himalaya, Tibet en oude Boeddhistische mythologie en beschrijft de avontuurlijke reis van een man door de Himalaya, waar uiteindelijk op de berg Kailash een belangrijk geheim wordt onthuld.

De zang van Meisel maakt nogal wat los bij de luisteraar. Je houdt van ’s mans stem of je vindt het helemaal niets. Meisel heeft dan ook geen typisch rock of metal geluid, maar zijn stem gaat meer richting popbandjes uit de jaren tachtig van de vorige eeuw, zoals Ultravox, Pet Shop Boys of Modern Talking. Als je zijn stem geen onoverkomelijk bezwaar vindt, zoals ik, dan is het ruim een uur genieten voor progressieve rock met een Oosters tintje.

Potala Palace heeft zijn mystieke momenten tussen het gitaargeweld van Coenen (Sun Caged) en Salán (Mago De Oz). Beiden laten hun gitaar lekker spetteren in de solo’s en ook Lalu mag zich uitleven. Die mystieke momenten, zoals het gebruik van bellen, zijn over het gehele album terug te vinden en zonder al te veel moeite zie je de Boeddhistische monniken op een binnenplaats bidden. Op de momenten dat Meisel aanzet, zoals bijvoorbeeld in Snow Lion, hoor je een lekker rauw randje aan zijn stem komen.

Het begin van Himalayan Sunset brengt je helemaal tot rust. Zittend op een hoge berg zie je de zon langzaam achter de besneeuwde toppen verdwijnen. Laat je hypnotiseren door de omgeving, treffend tot uitdrukking gebracht door het schitterende toetsenspel van Lalu. Hij wordt daarbij trouwens op voortreffelijke wijze ondersteund door een zeer gevarieerd drummende Daniel Flores (Mind’s Eye) en bassende Johan Niemann (Therion). Luister eens naar zijn zoemende bas in Kailash – Jewel Of Ice waarin hij de gelegenheid krijgt om te schitteren. Korte afgemeten riffs geven Shiva’s Dance een behoorlijke portie stevigheid mee en maken het daarmee één van de hardere nummers van “Kailash”.

Met iets meer dan tien minuten lengte is Wheel Of Life met afstand het langste nummer van het album. Een afwisselend progressief nummer vol bravoure. Typische rustige gitaar- en toetsenstukken, stevige gitaarsolo’s, mystieke toetsensolo’s waarbij Lalu op sommige momenten bijna over zijn vingers lijkt te struikelen. Op enig moment lijkt men zelfs een viool te gebruiken.

Milarepa’s Cave Of Miracles neigt in de rustige momenten bijna naar New Age. U weet wel die muziek die men in tuincentra en reformhuizen hoort. Dat Lalu zijn toetsen als bellen laat rinkelen draagt daaraan bij. Gelukkig geven Coenen en Salán het nodige stevige weerwerk. The Great Prayer (Monlam Chenmo) brengt je in trance. Het drumwerk van Flores en het toetsenspel van Lala zijn zoals een mediterend gebed. Door de herhaling van het thema word je één met je omgeving.

De laatste twee nummers van “Kailash”, The Gentleman Of Great Magic en Tigers Of Everest zijn bonusnummers en staan alleen op de speciale uitgave. Het eerste nummer is voldoende reden om die speciale uitgave aan te schaffen. Heerlijk akoestisch gitaarwerk opent The Gentleman Of Great Magic. Een nummer dat ook zijn stevige kant heeft.

“Kailash” is een zeer afwisselend werkstuk geworden, waarbij Lalu op voortreffelijk wijze de hersenspinsels van Meisel vorm heeft gegeven. De overige medewerkers laten zich allen van hun beste kant horen en geholpen door een kristalheldere productie levert dat een prettig uurtje verpozen op.

Rob van Oosten