HumiAlbum

 Wat de inmiddels 63-jarige bassist Hugh Hopper na zijn tijd in Soft Machine allemaal uitbracht, is niet op twee handen te tellen. De Engelsman voegde elk jaar wel een paar projecten toe aan zijn indrukwekkende cv, die veelal zich in de free-jazz en experimentele hoek bevonden. Vorig jaar, in 2007, nam hij materiaal op met de Japanse artieste Yumi Hara Cawkwell, dat op deze cd “Dune” te vinden is. De twee waren ook van plan om aansluitend op tournee te gaan, maar toen bij Hopper in juni 2008 leukemie werd geconstateerd, bleek dat het voorlopige einde te zijn van zijn podiumcarrière.

Op “Dune” bevinden Yumi en Hopper zich in het grote speelveld tussen niet te definiëren abstracte improvisatie en experimenten. Golvend, galmend en fretloos baswerk wordt door Yumi ingekleurd met vlugge pianoklanken en veelal woordloze zang. Soms schakelt Hopper over in de distortion stand – inclusief flanger-effect! – en dan lijkt het net alsof er een straaljager in de verte vliegt (zoals in het begin van Seki No Gohonmatsu). De meeste stukken klinken onsamenhangend, kunnen overal en nergens naartoe gaan en over de gehele linie bevat de cd geen duidelijke lijn. Nergens maken beide muzikanten een punt in hun muzikale samenwerking, in de trant van ‘hier staan wij voor en dit maakt ons zo speciaal’. Dat westerse en oosterse experimentele muziek in een vastomlijnde (dan wel band-) vorm goed samengaat, weten we sinds Damo Suzuki als zanger tot Can toetrad. Deze cd is een voorbeeld van hoe stuurloos een dergelijke combinatie klinkt. Schaf dan beide cd’s aan die Hugh Hopper maakte voor het Engelse Burning Shed label: die zijn veel karakteristieker voor ’s mans muzikaliteit, want “Dune” is daarentegen een regelrechte teleurstelling. Het is niet voor Hopper te hopen dat dit zijn zwanenzang wordt…

Wouter Bessels