‘Huminoita’ is een enthousiaste Finse band die in 2010 debuteert met een gelijknamig album; obscuur ‘hebbeding’, want lang niet verkrijgbaar geweest, maar met de komst van “All Is Two” zijn beide albums weer (min of meer) aanschafbaar. Wil je daar moeite voor doen?
Het is maar aan welke kant je staat. De psychedelische/space/stoner/jazz postrock kent zeker zijn momenten. Opener The Sheriff kent zware, grunge gitaarriffs die na een stemmig intro goed binnenkomen. Stoorzender voor mij is het valse geblaat op de achtergrond. Helaas keert dit ook nog eens terug, waarbij het (gelukkig kortstondig) gekrijs op King Of Hearts soms richting rituele slachting gaat.
En dat is best jammer, want talent heeft ‘Huminoita’ zeker wel. Luister bijvoorbeeld eens naar het prachtige The Pilgrim met geslaagde blaasinstrumenten. Maar ook Hymn 23 en 24 zijn om door het spreekwoordelijke ringetje te halen. Gitaarpartijen zijn fijn divers en gaan van fel naar warm jazzy. Het lange King Of Hearts is behoorlijk spacerock gedreven en dwaalt mooi van de oorspronkelijke sound van Pink Floyd’s “Meddle” naar meer moderne postrock van bijvoorbeeld Russian Circles. Behoudens de in de vorige alinea genoemde kanttekening is dit een prima visitekaartje.
Tussen de verschillende bedrijven door wordt de muziek van ‘Huminoita’ nog flink luister bijgezet door uitbundig rochelende toetsen die bij de liefhebber (en welke rechtgeaarde progger is dat niet?) in goede aarde zullen vallen. Het geeft de melancholische stemming op dit album een authentiek randje en zal waar nodig zeker nog wat luisteraars over de streep trekken.
Al met al zijn het debuut “Huminoita” en de onderhavige opvolger “All Is Two” voor een sympathiek bedrag (tijdelijk) verkrijgbaar via de Luova Records website. Mede gelet op het fraaie artwork is deze set toch wel een aanwinst voor iedereen die zich regelmatig genoeglijk onderdompelt in integere en ambachtelijk gelaagde postrock.
Govert Krul