I And ThouAlbum

I And Thou is het eerst soloalbum van Jason Hart (Renaissance). Voor zijn project strikte hij een aantal indrukwekkende muzikanten. Zo werken Steve Hogarth (Marillion), John Galgano (IZZ) en de in Frankrijk wonende Nederlands – Israëlische singer songwriter Keren Ann aan het album mee. De prachtige hoes is een schilderij van zijn Renaissance collega Annie Haslem.

In een dik uur schotelt Hart ons vijf evenwichtige en breed uitgesponnen werkjes voor. Gemene deler is dat de nummers mooi ingetogen zijn en vol zitten met prachtige instrumentale landschappen. De muziek doet denken aan die van Tony Banks, Genesis en uiteraard ook aan die van Renaissance. Het uitstekende pianospel van Jason Hart vormt de mooie basis van het geheel. Of hij nu gevoelige piano stukken speelt of neo-prog achtige toetsensolo’s, het maakt steeds weer indruk. Daarnaast is er een grote rol weggelegd voor het geweldige basspel van John Galgano. Zijn loopjes zijn een genot voor het oor. Het kan niet anders dan dat Jason Hart een liefhebber van de muziek van IZZ is, want ook daar doet de muziek vaak aan denken.

Het begin van Hide And Seek is een schitterend instrumentaal klassiek stuk. Elke keer dat ik het hoor ben ik er weer van onder de indruk. Hij neemt goed de tijd om het nummer op te bouwen en laat steeds weer een andere invalshoek horen. Gelukkig is Hart ook gezegd met een prachtige zangstem. Zijn warme klanken passen perfect bij de muziek. Het nummer zelf doet regelmatig denken aan de “Wind & Wuthering” periode van Genesis. Het uptempo stuk tegen het einde had weer zo van een IZZ album kunnen komen.

Het slotstuk Go Or Go Ahead wordt gezongen door Marillion frontman Steve Hogarth. Wat past zijn stem geweldig goed bij deze muziek. Een heerlijk pianoloopje en mooi akoestisch gitaarspel verweven zich prachtig rondom zijn stem en vormen zo bijna een organisch geheel.

Het moge duidelijk zijn dat we hier met een indrukwekkend werkje te maken hebben. Het enige risico van een album als dit is dat het na verloop van tijd een beetje gezapig of zelfs wat saai kan overkomen. Maar wanneer je echt voor dit album gaat zitten en hem onder de koptelefoon over je heen laat komen, weet ik zeker dat je helemaal weggevoerd zal worden. Als kleuren die langzaam in elkaar mengen. Wat dat betreft past de hoes geweldig bij dit album.

Maarten Goossensen