Het gaat het Russische duo iamthemorning voor de wind. Na een zeer positief ontvangen debuut wist de band met succes gebruik te maken van de mogelijkheden die een fundraiser-campagne een band zonder flinke financiële reserves kan bieden, waarmee de basis kon worden gelegd voor een opvolger. Niet veel later werd getekend bij het vooraanstaande Kscope-label, waar een tour als voorprogramma van Gazpacho uit voortvloeide. Tijdens deze optredens bleek het duo niet alleen de essentie van zijn muziek prima live over het voetlicht te kunnen brengen, maar daarnaast toonde frontvrouw Semkina een charismatische persoonlijkheid te zijn. Nieuwe zieltjes zijn die tour ongetwijfeld gewonnen.
Nu, krap vier jaar na het debuut ligt er alweer een derde plaat, “Lighthouse”. En waar op “Belighted” nog slechts een relatief klein aantal gastmuzikanten meedeed, is dat inmiddels onder andere een zeventienkoppig koor en strijkersensemble van tien man/vrouw. Ook het rijtje ‘bekende gastmuzikanten’ is (naast Gavin Harrison) inmiddels uitgebreid met Colin Edwin (Porcupine Tree) en Mariusz Duda (Riverside). Een indrukwekkende lijst, maar in de basis blijft de muziek van iamthemorning gedomineerd worden door de vleugel van Gleb Kolyadin en de zang van Marjana Semkina.
Kolyadin en Semkina excelleren op “Lighthouse” in zowel de hele intieme als de meer bombastische composities. Een voorbeeld van zo’n ingetogen nummer is Belighted, dat heel klein begint met zang en vleugel en gaandeweg wordt verrijkt met strijkers, maar in plaats van aan te zwellen en toe te werken naar de te verwachten grande finale, blijft de spanning onder de huid en eindigt het nummer juist anticlimactisch. En zo weet iamthemorning eigenlijk steeds weg te blijven van het al te voorspelbare.
De hoogtepunten zijn talrijk. Het gebruik van het Perezvony-koor op Sleeping Pills bijvoorbeeld, maar ook zeker de samenwerking met Mariusz Duda op het titelnummer, dat mede hierdoor misschien wel het mooiste nummer van het album is. Al kan dat laatste ook gezegd worden van het instrumentale Harmony, dat net zoveel muzikale ontwikkelingen in vijf minuten weet te stoppen als een gemiddeld plaatkantvullend progepic. En ook het vrij stevige Too Many Years, dat net als The Howler op de voorganger wat dichter bij de reguliere prog staat en dat bij plaatsing op een sampler zeker een nieuw publiek aan moet kunnen spreken, kent een mooie spanningsboog met een rijk geluidspalet.
Ten slotte dient er nog zeker een compliment gemaakt te worden voor Semkina’s zang, die hoewel relatief spaarzaam ingezet, het album toch net zo domineert als de vleugel van Kolyadin. Haar stem klinkt vaak breekbaar, wat ook zeker in dienst staat van het thema van het album, het verloop van een geestesziekte. De teksten lijken bij een oppervlakkige beluistering erg de moeite waard (volgens de bijgeleverde informatie beïnvloed door de levens van Virginia Woolf en Sylvia Plath, die beiden met flinke zenuwinzinkingen kampten en beiden door zelfdoding aan hun eind kwamen, iets waar de een na laatste track, I Came Before The Water, ook op lijkt te wijzen voor de centrale figuur op “Lighthouse”), maar eigenlijk zou ik hier graag nog eens echt aandacht aan willen besteden met de (helaas bij mijn promo ontbrekende) liedteksten in de hand.
Het is nog vrij vroeg in het jaar, te vroeg om al te praten over de jaarlijstjes. Toch moet het wel raar lopen als “Lighthouse” niet prominent in die overzichten voor gaat komen. Deze prachtplaat verdient in elk geval een goede promotiecampagne om hem maximaal onder de aandacht te brengen (waar Progwereld bij dezen zijn bijdrage aan heeft geleverd) en hopelijk volgt in het najaar ook nog een ondersteunende tournee.
iamthemorning maakt zijn status als veelbelovende band tot nog toe elke keer waar en ik ben benieuwd wat de toekomst zal brengen. Tachtig gastmuzikanten wellicht? Of nul? Hoe het ook zij, gezien de muzikale kwaliteiten van deze twee jonge Russen, alsmede door de goede keuzes die ze tot nog toe hebben gemaakt, heb ik alle vertrouwen in hun toekomst. Met “Lighthouse” heeft iamthemorning zich in elk geval definitief een plek in de top van de progressieve muziek verworven. Warm aanbevolen!
Wouter Brunner