Anderson, Ian

The Secret Language Of Birds

Info
Uitgekomen in: 2000
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: EMI
Website: www.jethrotull.com
MySpace: -
Tracklist
The Secret Language Of Birds (4:17)
The Little Flower Girl (3:37)
Montserrat (3:21)
Postcard Day (5:07)
The Watter Carrier (2:56)
Set-Aside (1:29)
A Better Moon (3:46)
Sanctuary (4:42)
The Jasmine Corridor (3:54)
The Habanero Reel (4:01)
Panama Freighter (3:21)
The Secret Language Of Birds Pt II (3:06)
Boris Dancing (3:07)
Circular Breathing (3:45)
The Stormont Shuffle (3:20)
Ian Anderson: zang, fluit, gitaar, bas en percussie
Met medewerking van:

Gerry Conway: drums op The Secret Language Of Birds en L
James Duncan: drums op Panama Freighter
Darren Mooney: drums op Sanctuary en The Secret Language Of Birds Pt II
TAAB2 (2012)
Rupi's Dance
(2003)
The Secret Language Of Birds (2000)
Divinities: Twelve Dances With God (1995)
Walk Into Light (1983)

Na de voorlopig laatste Jethro Tull-plaat “J-Tull Dot Com” was de koek een beetje op, reden voor Ian Anderson om solo verder te gaan. Wat volgde was “The Secret Language Of Birds”, een bonte verzameling liedjes, die toonde dat Anderson zich bevrijd voelde van het Tull-juk.

Aangezien het zoveel liedjes zijn, laten we ze allemaal bespreken:

The Secret Language Of Birds
De fluit van Anderson klinkt soms haast als de geluiden die vogels maken. Hij maakt het treffend in dit openingsnummer, dat naar mijn mening onterecht het bekendste nummer van de plaat zou worden. Het is een leuk nummer, grappig bedacht, en een goede introductie op het vele moois dat nog zal volgen.

The Little Flower Girl
Dit is een erg mooi liedje over een gelijknamig waterverfschilderij van William Russell Flint, dat je overigens hier kan vinden. Het refrein, met zijn raspende percussie is een genot om te horen, zeker onder de koptelefoon. Tekstueel ga je bijna het bloemenmeisje als levend ervaren.

Montserrat
Ook dit nummer is een juweeltje, eerlijk is eerlijk. Het arrangement kent een accordeon, prachtig gespeeld door Andrew Giddings. Het nummer brengt zowaar even het oude Tull tot leven, maar ook op zichzelf is het een mooi liedje.

Postcard Day
In dit aangrijpende liedje, dat bedrieglijk vrolijk klinkt, lijkt Anderson zich te verplaatsen in een man die een brief wil schrijven aan een geliefde. Volgens mij leeft ze niet meer. Het nummer kent prachtig akoestisch baswerk, gespeeld door Anderson zelf en heeft een nostalgisch sfeertje.

The Watter Carrier
Dit betreft een Arabisch klinkend nummertje over een geldbeluste waterdrager. Anderson imponeert door met weinig middelen een prachtig 1001-nachten-sfeertje te creëren.

Set-Aside
Een uiterst kort nummer over een verlaten en vervallen huisje in een troosteloos landschap. Anderson imponeert door in zo’n korte tijd zo’n treffend beeld te scheppen. Ik wil wel eens kijken bij dat verlaten huisje, waar is dat bos?

A Better Moon
En zo lijkt deze plaat wel een wereldreis, want met dit liedje wanen we ons plotseling in een oerwoud, vol met spannende percussieklanken door de meester zelf. Het nummer klinkt alsof Anderson zijn tentje heeft opgezet in de Amazone-oerwouden, en op zijn liedje zingt. Prachtig!

Sanctuary
Dit betreft een prima liedje waarin de fluit van Anderson wordt vergezeld door een prachtige viool. Wie dit speelt, is mij een raadsel. Het nummer lijkt te gaan over dieren die door dierentuinen zelfs zijn afgedankt. Wat een triest thema!

The Jasmine Corridor
Nu neemt dan toch de kwaliteit wel wat af met dit wat nietszeggende nummertje, dat een klein beetje voelt als een tussenstukje. Toch is het een mooi tussenstukje, dus het mag blijven in het eindoordeel.

The Habanero Reel
Wat mij betreft het minste nummer van de plaat, maar ik houd eigenlijk ook niet zo van accordeon, en ook niet van Ierse reels, hoewel dit nummer een Mexicaans sfeertje zou moeten uitbeelden. Iets minder gelukt, naar mijn mening.

Panama Freighter
Dit blijkt een onverwacht spannend nummer, met zowaar swingend fluitspel van een ontketenende Anderson. Gemakkelijk één van de beste liedjes van de plaat, met een leuke tekst over een zeeman die een liefje vindt in een haven onderweg.

The Secret Language Of Birds Pt II
Hoewel het deel 2 van het openingsnummer moet zijn, zie ik niet zoveel overeenkomsten. Ik vind het verder ook niet zo’n bijzonder nummer.

Boris Dancing
Nu heet één van onze ratjes Boris, maar het blijkt, uiteraard, een ode te zijn aan een dansende beer. Het is instrumentaal, en helaas een beetje flauw.

Circular Breathing
Wie weet waarover dit nummer gaat, mag me mailen. Ik vind er iets van vliegen in terug, maar verder kom ik niet. Het doet er niet zoveel toe, het is een mooi akoestisch liedje dat de plaat zo’n beetje uitluidt. Het heeft licht psychedelische trekjes en doet me ineens aan Engeland denken, het land waarover Anderson op deze plaat zo weinig schrijft…

The Stormont Shuffle
En nog een instrumentaal nummer! Had er niet op gehoeven.

Samengevat is “The Secret Language Of Birds” een aardige soloplaat van Ian Anderson. Het is beter dan de laatste stuiptrekking van bakermat Jethro Tull, maar dan ook maar net. Het had geholpen als er minder nummers op hadden gestaan. De zwakkere broeders zorgen ervoor dat best aardige nummers ondergesneeuwd raken. Deze fictieve lp zou er als volgt uitzien:

Kant A:
1. The Secret Language Of Birds (4:17)
2. The Little Flower Girl (3:37)
3. Montserrat (3:21)
4. Postcard Day (5:07)
5. The Watter Carrier (2:56)
6. Set-Aside (1:29)

Kant B:
1. A Better Moon (3:46)
2. Sanctuary (4:42)
3. The Jasmine Corridor (3:54)
4. Panama Freighter (3:21)
5. Circular Breathing (3:45)

Was de cd maar nooit uitgevonden!

Markwin Meeuws

Koop bij bol.com

Send this to a friend