Il Tempio Delle Clessidre

AlieNatura

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Italië
Label: Black Widow
Website: www.iltempiodelleclessidre.com
Luisteren kan je hier: www.iltempiodelleclessidre.com
Tracklist
Kaze (ciò che il vento porta con sé) (4:15)
Senza Colori (8:30)
Fino Alla Vetta (7:42)
Onirica Possessione (9:08)
Notturna (2:40)
Il Cacciatore (14:50)
I La Vera Preda
II Volo Di Rapace
III La Lince
IV Il Lupo
V Il Cacciatore
Giulio Canepa: gitaar, achtergrondzang
Francesco Ciapica: zang, achtergrondzang
Fabio Gremo: basgitaar, klassiek gitaar, achtergrondzang
Elisa Montaldo: toetsen, zang, achtergrondzang, etnische instrumenten
Paolo Tixi: drums, achtergrondzang
Met medewerking van:
Yoshiko Kase: vertelstem
AlieNatura (2013)
Il Tempio Delle Clessidre (2010)

Is het mogelijk verliefd te worden op muziek? Jazeker! Eén, hooguit twee per jaar overkomt mij dat. Niet zelden zijn hierbij Italiaanse klanken in het spel. Ook in dit geval weer. Wat Il Tempio Delle Clessidre aan het glimmende schijfje met de titel “AlieNatura” heeft toevertrouwd, laat mij met enige regelmaat amechtig happen naar adem. Even alles vergeten en nog een keer luisteren. Stilte graag! Ik ben verliefd ja…

We krijgen herkenbare muziek te horen uit de Italiaanse (prog)school. De invloeden gaan terug tot in de jaren zeventig, maar gelukkig geeft de band er een eigen, moderne twist aan. Zo krijgen we in het instrumentale openingsnummer Kaze een verrassend stukje subtiele Japanse muziek te horen, omringd door mooie, stevige gitaar- en toetsenklanken. Melancholie ten top in Senza Colori, waar we kennismaken met de nieuwe zanger Francesco Ciapica, wiens stem prima bij de muziek past. In dit nummer laat hij met een lichte braam op de stem horen dat hij in de heftige passages extra diepgang en dreiging teweeg brengt, maar ook mooi klein en breekbaar uit de hoek kan komen. Een fraai zwijmelstukje met cello, strings en subtiel gitaartje doet mijn hartje voor het eerst smelten.

Giulio Canepa meandert met zijn verzorgde gitaarspel door het afwisselende muzikale landschap dat Il Tempio ons schetst, nadrukkelijk zijn stempel op deze aquarel drukkend. Kracht gevend aan de muziek, de richting duidend, ondersteunend, maar zeker ook fraai solerend. Bijvoorbeeld in Il Passo laat hij dit nadrukkelijk horen met een hartverscheurende, gelaagde solo. Mag ik de kippenvel even? Dat potje hou ik even bij me als Elisa Montaldo een wervelende Moog-solo ten gehore brengt. Zij is de grote man, nee vrouw, achter de muziek, want verantwoordelijk voor de helft van het materiaal. Op uiterst kundige wijze beroert zij een scala aan toetsen. Van behaaglijke dekens achter een partijtje zang of gitaarspel, solo’s, ook op Hammond, via Mellotronkoren en –fluiten tot een pianosolo van dik twee minuten, waaruit haar klassieke scholing blijkt. Het lukt haar trouwens ook een behoorlijk keeltje op te zetten. Op het ene moment tamelijk angstaanjagend, maar soms ook gelijk een nachtegaaltje.

Wat is een stukje akoestisch gitaarspel met een Mellotron als achtergrond toch een genot voor het oor! Wegdromen is toegestaan bij Fino alla Vetta, dat wel een uptempo tussenstuk herbergt, maar na koorzang weer in rustig kabbelend vaarwater belandt.

Theatraal gaat het toe in Onirica Possesione, na een pastoraal stukje ala Anthony Phillips (“The Geese and the Gost”) belanden we zo ongeveer in het circus en gaan de registers bij iedereen open, tot operazang aan toe. Gedurfd en smaakvol gedaan.

Na een ijzig door Montaldo gezongen intermezzo belanden wij bij het in vijf partjes geknipte slotstuk Il Cacciatore, dat het beste uit deze muzikanten naar boven haalt. Er gebeurt gewoon teveel om op te noemen. Zelf luisteren is verplicht! Zoals voor de hele cd geldt, gaat voor dit nummer in het klein op, dat deze muziek geen seconde verveelt.

Il Tempio Delle Clessidre heeft een indrukwekkend muzikaal verhaal verteld, dat overigens gebaseerd is op de liefde voor de natuur. Verfijning en diepgang koppelt de band schier moeiteloos aan emotie, kracht en uitstraling. Wat mij betreft zijn deze Italianen met AlieNatura in één keer doorgedrongen tot de top van de Serie A van de Italiaanse prog. Meer, ik wil meer, voglio di più!

Fred Nieuwesteeg
Koop bij bol.com

Send this to a friend