Volo, IlAlbum

Essere O Non Essere? Tja, dat is natuurlijk de vraag…

Uiteraard is dit een allusie. Voor het tweede en laatste album haalt Il Volo Shakespeare aan, maar het is me niet helemaal duidelijk waarom. Alles komt me daar namelijk veel te vrolijk voor over. De werken van Shakespeare handelen meestal over persoonlijke ellende; Romeo en Julia, Othello, King Lear, Macbeth, Titus Andronicus en Hamlet zijn allemaal hoofdrolspelers in tragedies. Hamlet overwoog zelfmoord omdat er allerlei dingen behoorlijk tegenstonden: zijn vader, de koning, werd vermoord door Hamlets oom Claudius die later met de kersverse weduwe (oftewel Hamlets moeder) trouwde. Al met al zat het Hamlet niet mee. To be or not to be gaat over het leven zelf. Wil je leven met alle moeilijkheid die datzelfde leven met zich meebrengt of berust – niet te verwarren met opgeven – je je hierin en pleeg je zelfmoord? Het is wat simpel geformuleerd, maar dat was de ham(let)vraag van het toneelstuk.

De eerdergenoemde vrolijkheid heeft met het antwoord te maken dat Il Volo zelf geeft: zorg ervoor dat je (er) bent! Dit antwoord is te vinden in het enige niet-instrumentale nummer van het album (Essere). Verder wordt er van de luisteraar een behoorlijke dosis interpretatie verwacht omdat we zonder de kracht van het woord onze eigen invulling mogen geven. Tussen ongefundeerd gissen en literair interpreteren zit wel degelijk een verschil, maar dat is aan de hand van dit album niet aan te tonen. Net als met Camels kijk op “The Snow Goose”, proberen muzikanten door instrumentale nummers de kern van iets wat alleen uit woorden bestaat, te raken. In het halfuurtje dat het album duurt krijgen we verschillende genres voorgeschoteld, maar over het algemeen kun je stellen dat de muziek een mix is tussen progressieve rock en de vreemde inslag van soul en funk die in de jaren zeventig in typisch Amerikaanse televisieseries als Dallas en Love Boat te horen waren. Overigens vind ik dat allemaal geen minpunt. Het zorgt retrospectief op z’n minst voor een verfrissend element dat we in al die neo-jaren die volgden niet meer terug hoorden.

Il Volo was een supergroep bestaande uit leden die in andere formaties hun sporen hebben verdiend. Hierbij kunt u denken aan Cream, Crosby, Stills and Nash of uit het proggenre: UK, ELP en Transatlantic. De leden van de band kwamen uit Formula 3, The Pleasure Machine, Camaleonti, Osage Tribe/Duello Madre en I Ribelli. Toegegeven, deze bands zeggen me niets, maar kennelijk waren de verwachtingen van het progpubliek toentertijd in Italië hooggespannen.

De avontuurlijke kant van de muziek wordt meestal omlijst door (zeker voor die tijd) futuristische geluiden waar de toetsenisten Lorenzi en Tempara verantwoordelijk voor zijn. Deze experimentele inslag maakt het interessant voor de luisteraar die onder de indruk was van Pink Floyds innovatieve karakter dat ervoor zorgde dat er een brug tussen progressieve en psychedelische rock ontstond. Zeker de eerste helft van Svegliandomi Con Te Alle 6 Del Mattino doet hier sterk aan denken. In de tweede helft mag de luisteraar weer op de Love Boat dansen.

Door de gewaagdheid van de composities, de uitstekende instrumentbeheersing en de verrassend goede productie, ben ik zeker niet ontevreden. De afstand tussen deze muziek en de Engelse literatuur uit de zestiende eeuw is daarentegen wel zo groot dat ik emotioneel geen enkele connectie zie, maar laat mijn emotionele gesteldheid u absoluut niet weerhouden om het eens uit te proberen met deze band.

Manuel Huijboom