Iluvatar

A Story Two Days Wide

Info
Uitgekomen in: 1999
Label: Kinesis
Website: Iluvatar
Myspace: Iluvatar
Tracklist
Sojourns (9:04)
Savant (7:46)
Dreaming With The Lights On (6:34)
Holidays And Miracles (8:35)
Better Days (7:02)
Even Angels Fall (4:25)
Indian Rain (15:41) 
Glenn McLaughlin: zang
Chris Mack: drums
Jim Rezek: toetsen
Dean Morekas: bas
Dennis Mullin: gitaar
A Story Two Days Wide... (1999)
Sideshow [live] (1997)
Children (1995)
Iluvatar (1993)

Vlieg mee met Iluvatar. Vlieg met deze briljante band uit Baltimore mee over de uitgestrekte vlaktes van het mooie Amerika. Droom met ze mee als ze op reis gaan. Op de betere dagen zie je engelen vallen. Neem vakantie en reis mee. Voel de warme regen op je wangen terwijl je uitkijkt over de vlakte. Droom van een betere wereld, een wereld waarin Iluvatar niet zo opgeslokt wordt door het drukke leven. Droom mee, stuur de kinderen even naar de andere kamer. Droom, maar laat het licht aan.

Iluvatar is een drukke band. Niet druk met de muziek die ze maken, want hun productiviteit door de jaren heen is niet echt groot te noemen. Nee, ze hebben het druk met het leven. De voorgaande plaat gaf al aan waar de oorzaak in lag: “Children” (1995). Wat? Een cd maken? Weet je wat dat kost, man? Ik heb inmiddels schoolgaande kinderen? Nee, ik kan a.s. dinsdagavond niet. En vrijdag moet ik met Mary naar haar toneelvoorstelling van school. Maandag misschien? Oh.. nou, misschien dan in de vakantie. Ja, het zal een wonder vergen. Bel jij Glenn?

Luisterend naar “A Story Two Days Wide…” voel ik bijna die gehaastheid van de band uit Baltimore. De muziek van Iluvatar laat zich moeilijk omschrijven. Feitelijk behorend tot de neoprog, heeft het zowel elementen van Marillion en Genesis als typisch Amerikaanse bands als Journey en Styx. Voeg daaraan toe een klein jazzy element, met name ingebracht door bassist Dean Morekas, en je komt in de buurt. Belangrijk element in de muziek van Iluvatar zijn de knappe arrangementen, geheel anders dan andere neoproggroepen en die mij nog het meeste doen denken aan Steely Dan. De stem van Glenn McLaughlin lijkt qua klankkleur wat op die van zowel Fish als Geddy Lee, hoewel van Rush-invloeden nauwelijks sprake is. Dennis Mullin laat horen zowel met riffs als solo’s meer dan goed uit de voeten te kunnen, terwijl toetsenist Jim Rezek een voorliefde voor de Hammond ten gehore brengt. Heb ik al laten doorschemeren dat het enorm swingt? Drummer Chris Mack is hier voor een groot deel debet aan.

Een zeer opvallend kenmerk van Iluvatar op deze cd is verder dat alle composities zich kenmerken door een hoge mate van beheersing. Iluvatar kan best flink uit de band springen, de liedjes zijn zonder uitzondering uitstekend uitgewerkt, elke solo en uitroep is treffend geplaatst en er wordt geen noot teveel gespeeld. Je zou denken dat de muziek hierdoor heel ‘bedacht’ overkomt, maar niks is minder waar. Dat ligt hem dan weer in de uitstekende productie, die een sterke mate van ‘live-gevoel’ overbrengt. Alle instrumenten zijn duidelijk in de mix te horen. Als voorbeeld stip ik aan de passage in het lange Indian Rain, zo rond de vier minuten, als de riff van Mullins te horen is onder de strakke drums van Mack, terwijl de ijle synthesizer van Rezek erboven uit vliegt. Ondanks de drukke Hammond in Sojourn – ander voorbeeld – is het aangename, zeer melodieuze en knappe basspel van Morekas tijdens de coupletten van McLaughlin zeer genietbaar. Zelfs als je er niet op let, komt de bas van Morekas overal als een duveltje uit een doosje. Sowieso is de instrumentale beheersing van de muzikanten zeer goed, beter dan de meeste neoprogbands.

Hoogtepunten aanwijzen op deze onderschatte, briljante plaat is onbegonnen werk. Toch zal ik er een paar noemen. Het al genoemde baswerk in de twee eerste coupletten van Sojourn, onder de Marillion-achtige gitaarklanken van Mullins is een goede opwarmer. Ook de gezongen melodielijn van McLaughlin is sterk, in het bijzonder vanaf het gedeelte ‘The trail was angry, cold and ruthless’, waar de melodie heel angstig een octaaf opschuift. Als dan in dit nummer vanuit het verplichte rustpunt de muziek weer langzaam opbouwt, waar vooral Chris Mack een paar knappe ritmes laat horen, is het vooral de gitaarlijn en de solo die volgt onder ‘before it’s too late’ die indruk maakt.

Iluvatar is altijd erg sterk in de ballades, en Savant is een bloedstollend mooi nummer, cumulerend in een schitterende gitaarsolo van Mullins aan het einde. Maar ook het stevig rockende Dreaming With The Lights On kent een meeslepende solo van zijn hand. Het statische en bombastische Holidays And Miracles kent een lange en uitstekende toetsensolo van Jim Rezek, terwijl hij in het korte en lieve When Angels Fall de briljante eindmelodie voor zijn rekening neemt.

Het afsluitende Indian Rain, ruim een kwartier lang, ben ik gaan beschouwen als een klassieker binnen het oeuvre van Iluvatar. Het is een bombastisch, zeer melodieus en knap vormgegeven nummer waarin je je geen moment verveelt. De Marillion-invloed is weer evident vanaf het ‘Didn’t I tell you’-gedeelte, dat langzaam zijn verlossing krijgt in een wervelende Hammond-solo van Rezek, onder een warm bed van Mellotron-klanken. Het lange nummer eindigt toch plotseling.Iluvatar is een band vol vaders, een band met mannen van het leven die weten hoe zich voort te planten. Ook in het tekstboekje van “A Story Two Days Wide…” staat een indrukwekkende lijst nageslacht verwekt na de ‘geboorte’ van “Children”. Iluvatar is daarom zeker één van de raarste bands ter wereld. Misschien maken ze nog een plaat. Uit elkaar gaan zullen ze nooit. Maar het zal zeker een hoop Holidays And Miracles vergen.

Markwin Meeuws

Send this to a friend