IlvciaAlbum

Mijn eerste indruk van het debuutalbum van Ilvcia was: rock, rock en rock en nog eens rock met een vleugje folk! Maar waar is de prog? Inderdaad, het album opent met het twaalf minuten durende The Safe, maar echt boeiend kon ik het niet vinden. Te veel standaard oud rock geluid uit het begin van de jaren zeventig. Iets waarvan er toen dertien in een dozijn zaten. Op elke hoek van de straat en in menig onderhuis en kelder werd dit gespeeld. Niet echt opzienbarend. Het tweede nummer Universe Of Fields daarentegen, begon belangstelling bij mij op te roepen. Er is duidelijk meer sprake van een compositie en afwisseling.

Met de Baghdad-trilogie weet Ilvcia mij te pakken. Bij Bagdad denk je in eerste instantie aan een oosterse melodie. De flamencogitaar in het eerste deel, The Gates, schetste mijn verbazing. Maar als de toetsen erbij komen wordt de sfeer wel oosters, alhoewel de Spaanse sferen erin door blijven klinken. In het tweede deel The Market lijkt het klassieke rockgeluid weer even terug te komen, maar dat verdwijnt als het nummer zich verder ontvouwt. Toch spreekt het me minder aan dan het eerste deel. Het laatste deel uit de trilogie The Suburbs begint met een piano en wordt van daaruit verder opgebouwd. Totaal anders qua sfeer als de twee voorgaande nummers. Ook hierin weer akoestisch gitaar.

De zang is niet optimaal, waarschijnlijk ook doordat de heren wat moeite hebben met Engels. Spaans was beter geweest. Mijn eindconclusie is dat dit debuutalbum nu niet echt iets is dat we zullen missen als het niet zou bestaan. Leuk, maar het maakt geen echte indruk.

Peter van der Schelde

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder