In LegendAlbum

Wat Keane kon, kan In Legend ook.

Geen vergelijking in muziek, wel in opzet. Ik moet zeggen, ik waardeer dit soort bands met een niche in de markt of anders gezegd een onorthodoxe aanpak in hoge mate. Zeker als het ook wat gewaagd in het genre is. Het Duitse In Legend kan je scharen onder bands als Apocalyptica, Primitivity of Van Canto. Acts die metal of progressieve rock op een bijzondere manier brengen. Alleen blijft In Legend wat meer bij het originele patroon, aangezien de gebruikelijke ritmesectie intact blijft. Dat die ondergeschikt is aan de piano doet niet ter zake, het wordt vakkundig genoeg gebracht.

Deze uit Berlijn afkomstige band bestaat uit drie muzikanten die achtereenvolgens de piano, basgitaar en drums hanteren. De pianist, Bastian Emig is gelijk ook de zanger van het gezelschap. Bij dit gegeven valt dan natuurlijk gelijk op dat deze metalact geen ronkende gitarist in de gelederen heeft. Laat dat dus nu het ‘unique sellingpoint’ van deze band zijn. Aan de basis staat het talent van Emig, die voornamelijk bekendheid geniet als drummer van de a capella metal combinatie Van Canto. Dat Emig meer talent heeft dan drummen blijkt wel uit dit album, want hij is verantwoordelijk voor het totale concept, de teksten, piano en de zang.

Als robuust middelpunt van de muziek regeert de piano in de muziek van In Legend, die met de diversiteit van de toetsen de elektrische gitaar makkelijk doet vergeten.  Emig heeft voor deze muziek ook zijn eigen term bedacht, hij noemt het namelijk ‘Hand-hammered Piano Craft’ . Toegeven, dat is ook goed te horen in de aanslagen van de pianotoetsen. Meer dan bijvoorbeeld de genoemde Britse  pianorockband Keane, zet Emig met zijn dwingende manier van de toetsen aanslaan de lijnen uit op dit album. En dat doet Emig dan ook op voortreffelijke manier. Met zijn vaardigheden vergeet je snel de elektrische gitaar in de muziek.

Wellicht het meest tekenend voor de hele cd is het nummer Prestinate. Hier is het ‘Hand-hammered Piano Craft’ te horen zoals Emig het bedoeld heeft. Maar tegelijkertijd doe ik dan veel nummers te kort, want ook single Pandemonium laat dat geluid duidelijk en krachtig horen. De toetsaanslagen zijn vooral daar hard, direct en dynamisch. In samenspel met de karakteristieke en charismatische stem van Emig is dat al meer dan genoeg om je te boeien. De semi ballad At Her Side benadrukt dat nog eens extra, werkelijk een fantastisch nummer!

Een wat andere kant kan je horen in Vortex. Hoewel de pilaren van de muziek overeind blijven, kan ik het niet helpen dat mijn gedachten afdwalen naar de gloriedagen van een andere Duitse band, namelijk de raveband Scooter en dan vooral de begindagen van die band. Generatiegenoten die af en toe ook wel eens uitstapjes naar andere muziekstijlen maakten zullen dat ongetwijfeld bevestigen. Ik moet erkennen dat die constatering gedeeltelijk ook gestoeld is op feit dat voor het nummer een ‘ live’ achtergrond gebruikt is, iets wat Scooter ook veelvuldig toepaste in de negentiger jaren. Samen met de opzwepende zang van Emig maakt die overeenkomst in productie het plaatje compleet.

Aan het einde van de recensie blijft de vraag over of deze liberale aanpak van muziek snel gaat vervelen. Wat mij betreft niet, of de band moet met deze cd gelijk al een hoogtepunt te pakken hebben. Daarnaast is het de vraag hoe de metalfans dit gaan oppakken, want juist dat publiek is gek van ronkende gitaren.  Hoe dan ook, makkelijk zal het niet zijn om dit debuut te evenaren of zelfs te overtreffen. Het publiek kent een dergelijke aanpak nog niet en sluit een band als In Legend wellicht heel snel in de armen. En daar schuilt nu juist het gevaar, zal de band de torenhoge verwachtingen een volgende keer weer inlossen? Ik hoop het wel, want dit smaakt naar meer!

Ruard Veltmaat