In Lingua MortuaAlbum

Progmetal liefhebbers die openstaan voor bands die het net even wat heftiger aanpakken dan we gewend zijn, wil ik aanraden deze recensie goed te lezen. Het zou zomaar kunnen dat je over niet al te lange tijd luistert naar een cd waarvan je tot op heden niet had kunnen vermoeden dat je je daaraan zou wagen. Als je ervoor openstaat dus, maar die waarschuwing had ik al gegeven.

Het betreffende album “Bellowing Sea – Racked By Tempest” is niet nieuw. Lars Fredrik Frøislie, het brein en de oprichter van In Lingua Mortua is al in 1999 begonnen met het schrijven van de muziek voor dit album. Vervolgens zijn de opnamen gestart in het jaar 2000 en afgerond in 2005. In de herfst van 2006 werd de inspanning beloond met een platencontract bij indielabel Termo Records waarna in juni 2007 de plaat officieel verkrijgbaar was.

Deze Noorse band maakt in essentie epische blackmetal. Jawel, en niet zomaar blackmetal maar die van een betere soort. Nu ben ik mij ervan bewust dat deze muzieksoort niet dagelijks in de speler van de gemiddelde Progwereld bezoeker ronddraait, dus sta mij toe wat referenties te geven. De band is zeker beïnvloed door Emperor, Dimmu Borgir, Diabolical Masquerade en Rakoth. Deze bands zijn echt van enorme waarde geweest voor het blackmetal genre en wat mij betreft voor muziek in het algemeen. De muziek is technisch en compositorisch van een bijzonder hoog niveau en progressief in de ruimste zin van het woord. Dit laatste rechtvaardigt dan ook een recensie op Progwereld.

De strot van zanger Trondr Nefas klinkt op onder andere Mirage als die van Mayhem’s Maniac. In deze song zijn ook de gejaagde pianoklanken waarneembaar die Diabolical Masquerade’s meesterwerk “Nightwork” uit 1998 zo kenmerkte. Luister voor meer Mayhem invloeden ook naar Sowers Of Discord en waan jezelf terug in de tijd van “De Mysteriis Dom Sathanas”. Wat men dan weer toevoegt aan dit nummer en wat de muziek zo ‘eigen’ maakt is een stemmige, folky vioolpartij die – hoe vreemd dit ook moge klinken – helemaal op zijn plaats is.

Bent u daar nog? Goed zo, want wellicht wordt het iets warmer als ik vertel dat naast invloeden van bovengenoemde bands ook jaren ’70 prog, jazz, folk, country, triphop en klassieke muziek zijn terug te vinden in de songs. Nee, meestal niet letterlijk maar als je door de ‘zure appel’ heen bijt wel degelijk waarneembaar doch op eigen wijze verwerkt. Mooi voorbeeld hiervan is te vinden op The Melancholy Surge waar eerst jazzy drums, gevolgd door serieuze saxofoon en trompetpartijen klinken over heftige blastbeats. Naar mijn mening nogal zeldzaam maar echt de moeite waard. De verschillende invloeden zijn verstopt als paaseieren, maar steeds duidelijker te horen naarmate de cd meer rondjes gegund wordt. Zoekt en gij zult vinden!

Wat bij muziek als die van In Lingua Mortua niet onderschat moet worden is het belang van een goede en zorgvuldige productie. Gelukkig is deze zeer fraai. Tevens zijn de epische songs tot in de puntjes uitgewerkt en variëren in duur van minimaal vijf tot ruim elf minuten. Awe And Terror is zo’n nummer met een geweldige opbouw en een dusdanige afwisseling dat het flink kan gaan duizelen. Ik verwacht van proggers echter dat juist dan een tandje wordt bijgeschakeld om de song te doorgronden. De meeste overeenkomsten hier zijn te vinden met Dimmu Borgir ten tijde van Progenies Of The Great Apocalypse van het geweldige album “Death Cult Armageddon”. Het is op dit nummer volop genieten van de verschillende lagen die gevormd worden door donkere toetsen, sfeervolle cello, viool en uiteraard razende riffs en drums.

Ik ben bijzonder aangenaam verrast door dit In Lingua Mortua. Tot op heden is de hier gerecenseerde cd de enige die men heeft uitgebracht, maar hopelijk komt men snel met een opvolger. Ik nodig iedereen uit dit album te leren kennen en mij te laten weten of het de moeite waard was. Bij voldoende respons zeg ik bij dezen meer progressieve blackmetal recensies toe!

Govert Krul