In Lingua Mortua

Salon Des Refuses

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Termo Records
Website: www.inlinguamortua.com
MySpace: www.myspace.com/inlinguamortua
Tracklist
Full Fathom Five (3:19)
Existence (2:57)
Darkness (5:08)
Catharsis (3:33)
Like The Ocean (8:11)
Into The Mincer (1:42)
Open The Door Of Janus (5:32)
Electrocution (1:29)
Skjelvende Av Angst (3:46)
A Force Of Nature (2:11)
Cold Void Messiah (6:51)
Geir Marius Bergom Halleland: gitaar
Anders Blystad: gitaar
Lars F. Frøislie: drums, zang, toetsen, gitaar, basgitaar, contrabas
Raymond Haakenrud: gitaar
Hallvard W. Hagen: gitaar
Jacob Holm-Lupo: gitaar
Tony Kåreid: gitaar
Martin N. Kneppen: gitaar
Niklas Kvarforth: zang
Jørgen Munkeby: saxofoon
Thebon: zang
Thomas Myrvold: basgitaar
Trondr Nefas: gitaar
Marius Solaussen: gitaar
Ketil Vestrum Einarsen: fluit
Salon Des Refusés (2010)
Bellowing Sea – Racked By Tempest (2007)

Het tweede album van het Noorse project In Lingua Mortua, “Salon des Refusés”, is de laatste toevoeging aan een lange en indrukwekkende lijst van Scandinavische progplaten die draaien om traditionele proginstrumenten als de Mellotron en het Hammondorgel. De lijst van instrumenten die projectleider Lars F. Frøislie heeft gebruikt op het album leest als een kruising tussen de handleiding van een willekeurige IKEA-kast en pornografische progpoëzie: men neme de Mellotron M400, verbinde die met de Minimoog Model D, Hammond C3 en Rickenbacker, hange dit vervolgens aan de “reversed piano through a Leslie” en vervolgens de Chamberlin M-1 en Rhodes Mark II – de lijst gaat nog even door. Voeg daaraan toe dat Frøislie ook bekend is als toetsenist van Wobbler en dat hij op dit album bijgestaan wordt door onder anderen Jacob Holm-Lupo, welbekend van White Willow, en de conclusie is onvermijdelijk: In Lingua Mortua kan niets anders zijn dan de volgende briljante Scandinavische band die de glorie van de jaren ’70 doet herleven. Deze conclusie zou volledig juist kunnen zijn, ware het niet dat “Salon des Refusés” niet zozeer een retroprogalbum is als wel een rechtgeaarde black-metalplaat.

Echter, Frøislie en zijn gasten hebben een metalkader geschapen waarbinnen veel ruimte voor experiment is. Hoewel deze benadering vergeleken kan worden met die van de progressieve deathmetalband Opeth, ligt de noviteit bij In Lingua Mortua minder in de afwisseling tussen ruige en zachtere stukken dan in de wijze waarop allerlei toetsen- en blaasinstrumenten verwerkt zijn in de black metal zelf. Het eerste nummer, Full Fathom Five, is hiervan een goed voorbeeld: hoewel het nummer opgebouwd is als een typisch metalnummer en vooral bestaat uit blastbeats, ruige gitaarriffs en scream- en gruntzang, heeft Frøislie het gepresteerd om er onder meer swingende saxofoons en mijmerende Mellotron in te verwerken zonder dat dit misplaatst klinkt. Sterker nog: het nummer bevat niet alleen een saxofoonsolo op een bed van blastbeats en Mellotron, maar zelfs een door een snoeiharde riff ondersteunde dwarsfluitsolo. De energie die uit dit nummer spreekt kan nog wel het beste vergeleken worden met het effect van 20th Century Schizoid Man van King Crimson, waar op vergelijkbare wijze ogenschijnlijk onverenigbare elementen samengesmolten zijn tot een opwindend geheel.

Hoewel schreeuwzang een centrale rol speelt bevat het album ook een tweetal instrumentale composities. Het mooiste hiervan is Catharsis, dat een postrockachtige spanningsboog kent. Het nummer begint met een sfeerbeeld dat aan Univers Zero en Present doet denken, met een glansrol voor het klarinetspel van Jørgen Munkeby, die ook wel bekend is als de leider van het Noorse ‘blackjazz’-gezelschap Shining. Na de akoestische intro met piano, glockenspiel en Munkebys klarinet en saxofoon ontwikkelt het nummer zich tot een meeslepend postmetalnummer. Het andere instrumentale nummer, Electrocution, is vooral een oefening in het creëren van een Mellotronklanktapijt en heeft bijgevolg veel overeenkomsten met het Zweedse soundtrackproject Morte Macabre.

De composities op “Salon des Refusés” zijn gelijktijdig geschreven met het eerste album van In Lingua Mortua, “Bellowing Sea – Racked By Tempest”. Desalniettemin klinken de albums niet precies hetzelfde: daar waar “Bellowing Sea – Racked By Tempest” veel meer filmisch klinkt, is er op “Salon des Refusés” meer ruimte ingedeeld voor jazzinvloeden en blaasinstrumenten. Hierdoor klinkt “Salon des Refusés” origineler en daarmee spannender dan zijn voorganger, aangezien de verwijzingen naar puberpopbands als Children of Bodom en Dimmu Borgir nu minder voor de hand liggen.

Met “Salon des Refusés” heeft Lars F. Frøislie (h.o.d.n. In Lingua Mortua) een bijzonder album afgeleverd. Hoewel het onomstotelijk black metal is, is de muziek van In Lingua Mortua tegelijkertijd behoorlijk prog-georiënteerd. Frøislie staat bekend om zijn schitterende collectie vintage toetseninstrumenten, maar ondanks zijn voorliefde voor ouderwetse prog weet hij zijn verzameling ook in te zetten voor originele nieuwe projecten. Progliefhebbers die naast vintage prog ook andere Scandinavische volksmuzieksoorten als black metal kunnen waarderen moeten “Salon des Refusés” dan ook zeker een luisterbeurt gunnen.

Christopher Cusack

Send this to a friend