In-TensionAlbum

Buiten die invloeden weten de Brabanders hun eigen gezicht te tonen, wat vooral in de rustigere nummers naar voren komt. In 1998 gestart als Symphus is de band in de huidige bezetting en met de nieuwe naam sinds het einde van 2002 bij elkaar. De band weet reeds op haar jeugdige leeftijd indruk te maken. Dat wordt al onmiddellijk duidelijk in de opener Unbreakable dat lekker zwaar begint, waarna de schijnbaar onbreekbare muur van gitaar, die bij vlagen associaties oproept met het werk van Jon Petrucci, doorbroken wordt met de fragiele stem van Noortje van de Voort. En het mag dan zo zijn dat, muzikaal gezien, In-Tension weinig met The Gathering te maken heeft, Noortjes zang heeft onmiskenbaar veel weg van Anneke van Giersbergen. Ze bezit duidelijk talent, maar haar hoge stem kan soms ook tergend klinken zoals bijvoorbeeld in Frozen Memories (dat een spannend keyboard-intro meegekregen heeft). Ik verkies echter liever de (iets) lagere regionen en de contrastvolle tweestemmige zang dat nu en dan ten gehore wordt gebracht. Overigens wordt daarin de navelstreng met Symphony X weer heel even zichtbaar. Het is een lust voor het oor om een band te horen dat constant laveert tussen progressieve en meer atmosferische muziek. Daarbij moet vooral de rol van Nelis van Lierop, de toetsenist, niet onderschat worden. Zijn spel is uiterst smaakvol en dient niet alleen om de leemtes op te vullen die de gitaar achterlaat.

Dying In Beauty is een dynamische compositie die majesteues klinkt en anders dan de titel doet vermoeden sterft ze niet in al haar schoonheid, maar leeft elke keer op om mijn emotie aan te raken. Een hartgrondig respect is op zijn plaats, want het is geen vanzelfsprekendheid dat technische bands de ziel weten te beroeren. Too Much Of Anything herbergt een gepassioneerde gitaarsolo en heeft structuren die we ook van opa en oma Dreamtheater kennen. Mind’s Illusion is een van mijn persoonlijke favorieten. Ik voel de dagelijkse stress van ‘ik weet niet waarheen ik ren, maar ik ben er wel als eerste’ van me afglijden. I Was Wrong is dan weer lekker gedreven en zal het live zeker enorm goed gaan doen en ook in Way huist dat fervente gevoel dat vooral tijdens een concert goed over zal komen. De band maakt gebruik van het instrumentale World Of Illusions om hun talent te etaleren. Het klinkt mondain en is zinnenprikkelend. De groep laat zien hoe samengevoegde fragmenten een geheel kunnen vormen.

De cd is over de hele linie van een zelfde kwaliteit. Het zorgt er in ieder geval voor dat het album niet verdwijnt in een vergeten hoekje in de cd-kast. Wat een wellicht een verbeterpunt is zijn de teksten. Niet dat ze niet mooi zijn, maar ik denk dat er nog wel meer creativiteit op dat gebied in de band zit. Op de productie is trouwens niets af te dingen. Dat werk is verricht door Pieter Kop en de groep zelf. Het klinkt erg transparant wat een absolute voorwaarde is voor dit soort muziek. Het cd-hoesje en boekje zijn goed verzorgd, maar helaas zijn de teksten niet afgedrukt, wat ik een minpunt vind, want het maakt het geheel incompleet. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met het kosten aspect.

Intens mooi om je kind op te zien groeien en je vraagt je af welke keuzes het zal gaan maken. Wat In-Tension betreft heb ik een goed voorgevoel. Deze nieuwkomer komt er wel en als ze in staat blijkt om de spanning en sfeer in de songs nog meer uit te bouwen denk ik dat in combinatie met veel optreden de volwassenheid snel intreedt. Nederland heeft er in ieder geval weer een veelbelovende band bij!

Ton Veldhuis