Het platenlabel Soulseller is in Nederlandse handen. Wij van Progwereld hebben niet heel veel met het label te maken, daarvoor is het gros van het materiaal te hard en dan vooral te metal, maar de platenmaatschappij groeit langzaam naar een indrukwekkende status. Zo heeft het bijvoorbeeld ook de Noorse band In The Woods… aan zich weten te binden door het nieuwe album “Diversum” uit te brengen.
In The Woods… bestaat al bijna dertig jaar, maar heeft in die tijd “slechts’ zes albums uitgebracht. Dat komt vooral omdat de band na de millenniumwisseling maar liefst vijftien jaar stil viel. Functioneel betekend dat: drie albums voor 2000 en drie albums na 2016. Met het verstrijken van de jaren heeft de band mede door die reden veel gewisseld op het personele vlak. In de grootte van de formatie, maar ook in de variatie van bandleden. Sterker nog, we maken veel mee bij Progwereld, maar deze band is nagenoeg de overtreffende trap van fluctuatie.
Het ligt eigenlijk wat ingewikkelder, want vanaf het begin waren er veel overlappingen met de band Green Carnation, door middel van de tweelingbroers Botteri, die aan de basis van beide bands stonden. Deze broers, een gitarist en een bassist, waren de drijvende kracht achter In The Woods… tot aan 2016, toen het duo de band wegens persoonlijke problemen verlieten. In de jaren daarvoor wordt een leger aan verschillende bandleden versleten, maar overduidelijk is dat zij tot aan dat moment de aanjagers binnen de band waren. In 2018 verschijnt het vijfde album “Cease The Day” en wordt door de kernleden van dat moment geschreven. Dat zijn zanger James Fogarty, gitarist Kåre André Sletteberg en drummer Anders Kobro. In de jaren daarna verlaat Fogarty de band en wordt vervangen door zanger Bernt Fjellestad, waarmee het album “Diversum” wordt geschreven en geproduceerd.
Waar de band in het begin van zijn bestaan nog onvervalste black en pagan metal speelde, is er in die 25 jaar veel veranderd. Nog steeds kan deze band stevig uit de hoek komen, maar kiest het op “Diversum” voor een melancholische en melodieuze toets. Desondanks is er genoeg ruimte voor rustige passages. De muziek is breed toegankelijk voor liefhebbers van prog, progmetal en rock, ondanks dat de band ook regelmatig grunts en growls gebruikt. Je zou bijna zeggen dat de muziek catchy en poppy klinkt, hoe vreemd dat ook lijkt bij een band met een historie zoals hierboven beschreven.
Opener The Coward’s Way begint als een typische Swallow The Sun-track: donker, neerslachtig en meeslepend. De droefenis schiet gelijk je traanbuisjes in, maar hier etaleert zanger Fjellestad gelijk zijn skills: cleane zang, grunts en growls. Imponerend is de band in Master Of None, muzikaal perfect met variabele zang; grunts, maar ook een clean gezongen refrein dat zich in je systeem nestelt. Elke song is eigenlijk indrukwekkend met deze zanger, want ook A Wonderful Crisis klinkt aangenaam door Fjellestad, maar deze compositie is ook proggy en pakkend tegelijk.
“Diversum” is een aangename cd waar de liefhebber van verschillende stromingen binnen de prog en metal wat mee kan. Ben je liefhebber van Green Carnation, Opeth of een band als Wilderun, dan bestaat er een grote kans dat je dit ook kan waarderen.
En de nieuwe zanger van In The Woods…? Zijn participatie is een rake klap op het succes van deze band, nu en in de toekomst. Betekent dat de definitieve doorbraak voor de Noren?