Patte, IndrekAlbum

Een liederlijk piano-intro leidt naar een bombastische opener. Dit is Resurrection. Het klinkt precies zoals de ‘groten uit de jaren zeventig’ het zouden doen. “Celebration” van de Estlandse Indrek Patte is zo’n plaat die daar een vet eerbetoon aan besteedt. Deze debuut-cd van een multi-instrumentalist zonder website is gestoken in een stemmige digipak – inclusief tekstboekje – en prachtig uitgevoerd. Datzelfde geldt voor de muziek, waarvoor in sommige stukken (zoals Shine) wel een heel arsenaal aan muzikanten voor op de proppen komt.

Dat Patte ooit is begonnen in de tributeband Led R en heeft gezongen in de bands Ruja en Linnu Tee en dat mag sommigen wel bekend in de oren klinken. Het is in elk geval geen overbekende naam en dat riekt naar een welkome verrassing van een nieuwkomer. “Celebration” slaagt daar zeker in. De composities zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt, de productie is helder en niet te vol en aan pakkende melodieën – zonder te lange herhalingen – weet Patte zich goed te houden. De teksten zijn religieus en spiritueel, geheel in stijl van de zeer joviale en vrolijke toon van de acht nummers, waarin Patte het koninkrijk van God vol overgave toezingt. Geen dagelijkse kost voor velen, met enkele clichés hier en daar, maar wel passend in het totaalconcept. Noem hem een Estlandse Neal Morse en er gaat een belletje rinkelen. Zijn stemgeluid heeft ook wel iets van Morse weg, maar klinkt soms ook als Gerry Rafferty: zeer melodieus en soms wat diep.

Halverwege zakt het niveau wat in, maar de powerpop van You Stay With Me is zo’n stuk dat muzikaal gezien zo op een vroege cd van The Tangent kan staan. Lekker toegankelijk en strak uitgevoerd, met spetterend toetsenwerk (Hammond orgel, synthesizersolo’s). Helaas blijven de vocale prestaties van Patte juist in dat stuk wat achter bij de rest: het is allemaal iets teveel aangedikt. Over de gehele linie is deze cd zeker aan te raden voor wie van klassieke progressieve rock in een toegankelijk modern jasje houdt, al dan niet met een religieuze ondertoon. Als debuut heeft Patte zeer goed zijn best gedaan om een werkstuk af te leveren, maar een eigen geluid is vooralsnog ver te zoeken. Desalniettemin een aanrader om eens achteraan te gaan.

Wouter Bessels