InferoAlbum

Ik kan veel van het werk van Dan Swanö waarderen en zijn mastering activiteiten voor het onderhavige album “Severe” van de Amerikaanse band ‘Infero’ (nee, ik vergeet geen letter) was voor mij voldoende aanleiding in het diepe te springen en bereidwillig de promo van deze band op te vragen. Op voorhand is verrassend weinig informatie te vinden, dus veel over de geschiedenis en overige handel en wandel van deze band valt er niet te melden.

Met de speelduur van een half uurtje is het album aan de korte kant, wat niet erg is als je de minuten maar zorgvuldig besteedt. Wel, daar kan ik kort over zijn; Infero slaagt er niet in de dertig kostbare minuten volledig te benutten. De, op enkele regels tekst na, instrumentale songs kennen zeker wel interessante minuten waarin een eigenwijs en ritmisch verantwoord soort free style prog te beluisteren valt. Denk aan King Crimson en soortgelijke acts. Ook een song als Window To A Door luistert door de relaxte en dromerige sfeer lekker weg. De introverte gitaarlijn en sinistere Mellotron (plug-in) doen het heel behoorlijk. Hoewel de song nu ook weer niet heel opzienbarend is, kan je toch wel stellen dat deze geslaagd is.

Het titelnummer Severe komt ook een heel eind met inventief slagwerk en een volhardend basloopje waar de gitarist (geen idee wie van de bandleden ik hiervoor verantwoordelijk mag houden) wat psychedelisch overheen mag soleren. Jazzy toetsen uit de Hammond stal vervolmaken het geheel en maken dit tot de meest geïnspireerd klinkende song op dit album.

Jammer is het dan dat de aansluitende en afsluitende track A Toch Of Fun de eerste drie minuten vergooit met gruizig geneuzel en vervolgens de song verder verknalt met hemeltergende zang. Met enig inlevingsvermogen kan ik nog een subtiele link naar de “Faith” periode van The Cure leggen, maar dat is toch wel teveel eer voor dit geklungel; iets waar opener Live Burial ook onder gebukt gaat trouwens. Begint deze song nog heel aardig, de laatste minuten bedenkt men zich ineens dat hier progrock wordt gemaakt en dat je dus af en toe gewoon lukraak door elkaar moet meppen om een gekunsteld soort genialiteit aan de dag te leggen.

Nee, dan hoor ik liever Indie songs uit een soort van subpop doosje zoals te beluisteren valt op Muck Ran. Hier vallen overeenkomsten met …And You Will Know Us By The Trail Of Dead te bespeuren en dat zal de reden zijn dat ik hier aangenaam wegdroom.

Goed en wel kun je hier stellen dat we te maken hebben met een fris en onlangs geopend restaurant waar inspiratie en kwaliteit nog niet altijd hand in hand gaan. Het hoofdgerecht kan zeker bekoren, maar het voor- en nagerecht maken dat je toch met gemengde gevoelens naar buiten gaat. Maar dan wel met het voornemen nog eens terug te komen zodra er een nieuwe kaart aan de gevel hangt.

Govert Krul