InfloydConcert

Voor de tweede keer stond Infloyd ter afsluiting van een tour in AFAS Live. Na eerder de tour rondom “Amused To Death” hier te hebben beëindigd, werd nu de show met de albums “The Final Cut” en “Animals” voor het laatst gedaan. Na ruim een jaar in de kleinere zalen te hebben gespeeld is dit een welverdiend podium voor deze uitstekende band.

Voordat het de beurt aan de hoofdact was, mocht A.J. Plug het bal openen. Deze dame mag Johan Derksen tot één van haar bewonderaars rekenen en dat betekende een potje dampende – maar enigszins voorspelbare – bluesrock. Wellicht een wat apart voorprogramma bij een band die een ode brengt aan één van de grootste progrockdino’s, maar ze deed het prima. Dat was mede te danken aan haar uitstekende band met een prima leadgitarist.

Hierna was het weer genieten geblazen. Persoonlijk reken ik zowel “Animals” als “The Final Cut” tot de beste Pink Floyd platen, dus het eerste deel van de show was weer smullen. Ik heb al eerder mijn bewondering uitgesproken voor het feit dat de band kiest voor wat minder voor de hand liggend materiaal en ook nu werden beide platen weer volop eer aangedaan met prachtige uitvoeringen. Doordat er nu in een grote zaal werd gespeeld, was er ook de mogelijkheid om het visuele aspect de nodige aandacht te geven. De intense muziek werd ondersteund door toepasselijke beelden (zoals Trump tijdens Pigs) en de lichtshow was indrukwekkend.

In tegenstelling tot de show in Ulft zaten er nu geen pauzes tussen de verschillende sets. Omdat de band uiteindelijk bijna drie uur speelde waren de zitplaatsen geen overbodige luxe. Een nadeel was dat hierdoor het optreden wat statisch leek. Blijkbaar reageert publiek toch wat minder enthousiast als het zit in plaats van staat. Dat neemt niet weg dat de band weer een puik staaltje werk afleverde. Marco Bouwmans is een frontman met veel uitstraling die ook nog eens prima zingt en gitaar speelt. Met Armand Gabeler heeft de band een uitstekende gitarist op de bühne staan. Zijn talkbox solo in Pigs en natuurlijk de afsluitende solo van Comfortably Numb waren heerlijk. Maar de grote man van de avond was toetsenman Gijs van der Bent. Mochten Gilmour, Waters en Mason toch ooit nog eens een reünie overwegen, mogen ze hem bellen om de plek van Rick Wright in te nemen. Met name zijn spel op “Animals” was fenomenaal. Daarom is het des te jammer dat deze show in AFAS Live zijn laatste met Infloyd bleek te zijn. De band gaat er nog een hele kluif aan krijgen om een adequate vervanger voor hem te vinden.

Tijdens de derde set werd het publiek getrakteerd op de klassiekers die ook stuk voor stuk weer prima uitgevoerd werden. Uiteindelijk was na een kleine drie uur de koek op en kan de band terugkijken op een prima tour met een waardige afsluiting. Voor 2019 zijn er alweer plannen voor een nieuwe tour. Wat mij betreft heeft de band een naam hoog te houden met bijzondere projecten. Het zal mij benieuwen waar Infloyd deze keer mee komt; “A Saucerful Of Secrets” of misschien “The Pros And Cons Of Hitchhiking”? Ik zal er in elk geval weer bij zijn.

Verslag: Ralph Uffing
Foto’s: Robert Westera (robertwestera.nl)