InhaleAlbum

 Voor me ligt de promo van het debuut van een voor mij totaal onbekende Nederlandse band, Inhale. Alvorens te beluisteren, kijk ik altijd eerst even naar de website of de MySpace van de band. Dat doe ik namelijk altijd als de band me niet bekend is. Dan heb ik zo’n beetje een beeld van wat ik kan verwachten en wat de band al zoal gepresteerd heeft. Bij Inhale viel me vooral het lijstje met bands op waar zij door beïnvloed zijn. Er staan namen tussen die ik waarschijnlijk nooit meer in een recensie op deze site zal gebruiken. Doch staan er best wel leuke namen tussen, ik citeer even voor jullie: Pearl Jam, Led Zeppelin, Ryan Adams, Audioslave, Tool…

Aangezien Tool (en verder ook The Mars Volta en Pink Floyd) in het lijstje voorkomen, kan gedacht worden dat Inhale een progplaatje heeft geproduceerd. Ik kan jullie die illusie al meteen ontnemen. Welke definitie van Prog je ook wil hanteren, Inhale valt daar niet onder. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat mijn interesse meteen volledig weg is. Ik mag de genoemde bands zeker smaken; Pearl Jam hoort zelfs tot mijn absolute favorieten. Het kan dus absoluut een boeiende luisterervaring worden als het gebodene van een goede kwaliteit is.

“Going Away For The Summer” start als ware het een album van Soundgarden in volle Grunge-periode. Een best stevige opener die er al bij al mag zijn, maar tegelijkertijd een eerste probleem met zich meebrengt. Het klinkt allemaal erg bekend en niet sterk genoeg om zich met hun inspirators te meten. Doch zijn openers Breaking The Porcelain en Flatrate twee stevige en leuke nummers die een goede sfeer zetten voor het album. Maar die ook meteen duidelijk maken wat hét zwakke punt van het album is. De zang is ondermaats en komt, in de beste grunge-traditie, er nergens duidelijk uit. De instrumenten staan met andere woorden duidelijk naar voren gemixt. Ik vermoed dat ook ze bij de productie  merkten dat de zang niet altijd voor de volle 100% zuiver was en dit zo probeerden op te lossen. Nodeloos te zeggen dat dit niet het verhoopte effect heeft.

Het is op “Going Away For The Summer” gelukkig niet allemaal even stevig. Inhale bouwt ook op z’n tijd rustpunten in. Misschien wel het beste van die rustpunten is Another Year Has Passed, een aangenaam rustig nummer dat aan de rustigere kant van Pearl Jam of aan A Perfect Circle doet denken.

Ondanks dat ik in het begin mijn best deed om Inhale niet als progressieve band te benaderen, wil dit niet zeggen dat ze geen ietwat avontuurlijke uitstappen wagen. In de tweede helft van het “Going Away For The Summer” horen we door Tool en The Mars Volta geïnspireerde nummers terugkomen.  Maar dit zijn slechts kleine invloeden. Het album klinkt voornamelijk als een post-grunge album met als belangrijkste vergelijkingsmateriaal Foo Fighters en A Perfect Circle.

Inhale heeft dus een aangenaam album gemaakt dat nergens echt bijzonder wordt. Het toont wel aan dat Inhale een band is met potentieel maar die toch ook zijn beginnersfouten nog heeft. Ik ben ervan overtuigd dat ze die fouten eruit zullen halen en dat we later nog veel van hen zullen horen. Dat zal hoogstwaarschijnlijk wel niet via dit medium zijn, maar ervan horen zullen we.

Peter van Haerenborgh