Inner CabalaAlbum

Inner Cabala is een band gevormd met muzikanten uit Nederland, Italië en Roemenië. De basis van de band ligt echter in Groningen, waar de bandleden in 2021 bij elkaar komen. De formatie is een voortvloeisel uit de band Loud Simplicity, aangevuld met gitarist Alessandro Zanchetta. Zanger Pim Limburg voegt zich er in 2022 bij en vanaf dat moment dompelt de band zich ook in verschillende poprondes zoals 3 voor 12Groningen en de Metal-battle.

Bij de eerste luisterbeurten valt op dat de band een gevarieerd en divers album heeft afgeleverd, hoewel veel materiaal je nogal bekend in de oren klinkt. Verwacht geen nieuwe dingen en een uniek geluid, muzikaal steekt het goed in elkaar, maar er zijn veel invloeden waarneembaar. Definiëren is wat lastig, de band is daar waarschijnlijk zelf ook nog niet helemaal uit. Je hoort progrock met postmetal, en vocaal wat flinters metalcore. Tevens pakken sommige songs wat alternatief uit in de aanpak van structuren. De thema’s zijn eenzaamheid, existentiële twijfel en de zoektocht naar betekenis.

De start van het album, We Are Solitude, is veelbelovend en geeft ook gelijk een sfeer mee die gedurende het album gehandhaafd blijft: donker, mysterieus en spannend. Mooie vocalen van zanger Pim Limburg, waar we later nog wel wat opmerkingen over hebben. Mediocrity Divides I heeft kenmerken van Tool, net als Feathers dat heeft. Eerstgenoemde titel is muzikaal een donkere track, met een gitaarmelodie en basritme, dat gedurende de hele track aanhoudt. Wat deze recensent niet kan bekoren is de zang en dan vooral de productie daarvan. Het klinkt nasaal en beknepen en doet afbreuk aan het geheel. Feathers speelt zich in een hoger tempo af en vooral op vocaal gebied heeft deze track veel overlappingen met genoemde Amerikaanse band. Maar gek genoeg kan je een band als Lacuna Coil hier ook in terughoren. Ingewikkeld? Jazeker!

The Remnant heeft een spannend ritme en aantrekkelijke percussie en met de extreme vocalen schuurt het stevig tegen metalcore aan. De track verandert veelvuldig van sfeer en tempo, waardoor de cohesie er  onder lijdt. Semblance kent opnieuw vervormde zang en dat is dan ook de enige aanmerking op deze ballade, want muzikaal is het een geweldige compositie. We horen een sfeervolle start, mooie opbouw en een verrukkelijke climax. Progrock die door een ringetje is te halen en puur genieten en daarmee een klassieke epic in de dop. Of Time Rejoiced is een van de langere nummers en excelleert niet echt op het gebied van compositie. Het lijkt of hier verschillende ideeën zijn samengevoegd en gezocht is naar een consensus. Na meerdere luisterbeurten gaat het zelfs wat tegenstaan.

Afsluiter Mediocrity Divides II is een track waar de verschillende oordelen bij elkaar komen. In essentie een interessante song, maar aan de start hoor je weer die vervormde vocalen. Ik wed om een ijsje dat Limburg van zichzelf een uitstekende stem heeft, waarom wordt het zo verdraaid op het mengpaneel? Waar de drums op het hele album goed gepositioneerd zijn, klinken die hier wat overdadig. De productie is meeslepend maar wel vol. Anderzijds is hier het talent van de band volop aanwezig. U leest het goed, een verwarrende conclusie.

En met dat oordeel blijft deze recensent ook wat onzeker achter. Inner Cabala heeft in de basis een prima album afgeleverd, hoewel er verschillende punten zijn waar nog het nodige werk ligt. De productie kan warmer, levendiger en dynamischer. In essentie gebeuren er interessante dingen en ligt er een basis van een eigen geluid, ondanks de genoemde namen. Niet alle keuzes vallen goed uit, dan hebben we in de meeste gevallen over de weergave van zanger Limburg. Luister je deze muziek af op bovengemiddelde geluidskwaliteit, dan gaat de zang door de mix en mastering wat irriteren. Als de band daar mee aan het werk gaat, komt het helemaal goed. Op het gebied van vaardigheden zit het namelijk wel snor bij deze muzikanten. Tegen de band zou ik zeggen: zet ‘m op!