IntentionsAlbum

Het uit de stad Groningen afkomstige Intentions moet niet worden verward met In-Tension. De Groningers vertegenwoordigen bovendien een andere substroming binnen de (progressieve) rockmuziek. Na diverse luisterbeurten trek ik de conclusie dat men hier niet over één nacht ijs is gegaan. Aan dit debuutalbum “Place In Time” is een lange en gedegen voorbereiding voorafgegaan. Hier is een kwintet gedreven en degelijke muzikanten aan het werk.

De Dire Straits-achtige opening A Promise verraadt al dat we hier met invloeden van poprock te maken hebben en niet met progrock pur sang. Maar wat zal ons dit eigenlijk boeien? De muziek ligt lekker in het gehoor en is overwegend gitaargeoriënteerd, zonder dat een songmatige aanpak uit de weg wordt gegaan. Toetsen zijn wel aanwezig maar treden vrijwel nergens op de voorgrond.

De nummers Aimless en State Of Mind kennen een sterke songmatige opbouw met toegankelijke refreinen, waarbij vooral het laatste behoorlijk stevig is. De zang van Roelof Beeftink is sterk zolang hij niet hoeft te forceren. Dat doet hij vaak op de wat hardere nummers ondanks dat zijn stemgeluid daar niet krachtig genoeg voor is. Op rustige nummers als Back, Drowned en Thaw Me komt zijn vocale capaciteit veel beter uit de verf.

Met Sanne te Meerman heeft de groep een sterke en talentvolle gitarist in huis. Hij brengt met zijn gitaarsolo’s net dat beetje cachet in veel nummers. Het stevige Eneme geeft blijk van zijn kunnen met enerzijds stevige riffs en anderzijds vlotte en technisch sterke solo’s. Het nummer deed me net als andere nummers soms denken aan Like Wendy, dankzij de ook wat slepende vocale stukken.

Een andere groep waar de muziek mij aan doet denken is het eveneens uit het hoge Noorden afkomstige Freestone, dat eveneens voor een meer poprock-achtige benadering kiest. Luister maar naar On The Run met mooie zwevende toetsen op de achtergrond en de soms rollende drums van Petrick Glasbergen, die verder onopvallend zijn partijtjes meedrumt. Gitarist te Meerman kruipt gaandeweg dit nummer steeds meer uit zijn schulp met fraaie en vervormde gitaarsolo’s.

Op Cash treden de toetsen van André de Vries voor het eerst meer op de voorgrond. De moderne toetsengeluiden hebben een belangrijk aandeel in dit voor mij beste nummer van het album. Verrassend en origineel is de vervormde rap van Beeftink die wordt gevolgd door toetsen- en gitaarsolo’s. De zeven minuten hadden hier met gemak uitgebouwd kunnen worden, want de plotselinge fade-out in het meest opwindende deel van het nummer is ronduit zonde.

Met “Place In Time” heeft Intentions een debuut afgeleverd dat garant staat voor een uur fijne muziek zonder hoogte- en dieptepunten. Het collectief waarmee de Groningers opereren biedt wat mij betreft perspectief voor de toekomst.

Hans Ravensbergen