Into EternityAlbum

Voor de verandering eens een cd die 38 minuten klokt maar evengoed twaalf songs telt. Een zeldzaamheid in progland waar ‘we’ liever 70 minuten muziek horen verdeeld over vier songs. Kijkend naar de muzikale intensiteit is de gemiddelde duur van drie minuten per track echter best lekker. “The Incurable Tragedy” – een conceptalbum handelend over drie door Tim Roth aan kanker overleden dierbaren – raast namelijk als een progressieve metalstorm voorbij en dan is een korte onderbreking wel nodig. Overigens ligt het tempo op deze schijf soms zo hoog dat de luisteraar deze schijf evengoed ervaart als ware het één lange song van 38 minuten verdeeld in 12 stukken…

Tides Of Blood, Spent Years Of Regret, Symptoms en Diagnosis Terminal zijn uptempo progmetalsongs die fans van Zero Hour en Wuthering Heights beslist aanspreken. Veel techniek, veel tempowisselingen en zang die varieert van clean tot zware deathmetal grunts. Met een behoorlijke regelmaat komt een korte maar lekker in het gehoor liggende gitaarsolo voorbij. Sowieso zullen liefhebbers van een metalen gitaargeluid de vingers aflikken en wellicht stukspelen tijdens of na het beluisteren van dit album want Roth en Bender toveren erg veel fraais uit hun instrumenten.

Het eerste rustpunt komt pas bij The Incurable Tragedy I. Meerstemmige, heldere zang ondersteund door piano en een gevoelige gitaar. Een korte doch mooie onderbreking van het geweld dat met Indignation direct een vervolg krijgt. Op Time Immemorial verzorgt een akoestische gitaar de kick-off maar wordt al snel aan de kant gezet door snelle riffs en razende drums. De laatste minuut sluiten we evengoed weer akoestisch af en laat zelfs wat dameszang horen. Into Eternity realiseert zich dan dat dit eigenlijk best lekker klinkt zo tussen al het geweld en zet met The Incurable Tradegy II opnieuw stemmig in. Voorzien van fraai toetsenwerk is dit een heel prettige song.
Goed gerecupereerd hebben we voldoende lucht voor A Black Light Ending en One Funeral Hymn For Three. Als vanouds zaagt men planken van dik hout en vliegen de spaanders in het rond. The Incurable Tragedy III, u raadt het reeds en herkent de rode draad, sluit deze cd tenslotte met veel gevoel af.

Al met al stel ik dat we hier te maken hebben met een band die heel goed weet hoe je een cd opbouwt. Men levert dan ook een plaat af die een must have is voor liefhebbers van het zwaarder progmetal werk en brengt dit gedurende 38 minuten met voldoende variatie. Daar waar ik na beluistering van de laatste Tomorrow’s Eve (ondanks de hoge kwaliteit!) even geen metal meer verdraag, druk ik bij Into Eternity met veel plezier de play-knop nog eens in. Complimenten!

Govert Krul