Introitus

Shadows

Info


Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst: Zweden
Label: Bad Elephant Music


Website: http://www.introitus.se/

Tracklist
Belong (6:59)
Shadows (
9:28)
Beyond Fantasy (
7:03)
Desperation (
13:16)
Figures (
6:19)
My Hero (
4:36)
Awakening (
11:42)
Mats Bender: toetsen
Mattias Bender: drums en zang
Pär Helje: gitaar
Anna Jobs Bender: zang
Dennis Lindkvist: basgitaar
Linnéa Syrjälä: accordeon, ocarina, chalumeau en zang


Met medewerking van:
Johanna Bender: zang
Martin Jobs: zang op ‘My Hero’
Helena Tenstam: fluit
Shadows (2019)
Anima (2014)
Elements (2011)
Fantasy (2007)

Het afspreken om als band te oefenen of om opnamen te maken voor een nieuwe cd zal voor Introitus geen groot probleem zijn. Niet minder dan vier leden van de familie Bender maken er deel van uit. Het is daarom een beetje vreemd dat het niet minder dan vijf jaar heeft geduurd om een afspraak te maken om de vierde schijf op te nemen, waarvan het materiaal natuurlijk al lang bij pa Mats op de plank van zijn Ikea Billy lag. Maar het resultaat mag er zijn met het uitbrengen van “Shadows”! Het was het wachten meer dan waard.

De neo-prog van deze Zweden drijft heel erg op de composities en het bij vlagen wervelende toetsenspel van pa Mats. Zijn vaak razendsnelle loopjes kleuren als solo, maar ook als solide basis de muziek. Par Helje (geen familie) schudt uiterste smaakvolle gitaarsolo’s uit zijn mouw alsof het niets is.
Al hebben de composities best de nodige complexiteit in zich is het gebodene heel erg toegankelijk. De zeer melodieuze sterk op de symfonische school gestoelte klanken dringen op soepele, aangename wijze de gehoorgang binnen.

Introitus is bovendien femal fronted. En daar dient zich het grote familieprobleem aan, dat al jaren zorgt voor grote onrust binnen de Bendertjes: wie gaat het moeder vertellen? Pa bespeelt alle denkbare toetsen en doet dat op grootse wijze, dus kan ma Anna eigenlijk niet achterblijven. Zij zingt. En dat levert niet het beste gedeelte van de muziek op. In de verte kun je haar stemgeluid vergelijken met dat van Ann Wilson van Heart, of Heather Finlay. Maar… in de verte, in de verte…

Regelmatig denk je, ze haalt de hoge noten niet. Nou ja, ze heeft gewoon niet zo’n mooie stem, en dat is jammer en toch een minpunt. Zoon Mattias drumt niet onaardig en zingt ook, evenmin als een hoogvlieger. Op het enigszins langdradige Desperation vliegen ze tijdens de apotheose zelfs pijnlijk volledig uit de bocht. Onbegrijpelijk dat niemand bij de opnames heeft ingegrepen. De ritmes in dat nummer lijken hier en daar ook niet helemaal te kloppen. In het mierzoete My Hero zingen zij een liefdesduet dat je de vullingen in de kiezen doet rammelen.

De teksten dragen overigens ook niet bij aan het vocale welbevinden. Deze zijn soms op het kinderlijke af simpel, met hinderlijke ellenlange herhalingen. Dat moet toch eigenlijk beter kunnen.

Maar meer dan genoeg gezegd over de zang en andere rimpelingen in deze oceaan van melodische pracht. De muziek maakt alles meer dan goed. De instrumentale stukken zijn om door een ringetje te halen, met als gezegd Mats Bender als de grote edelsmid. Het hele arsenaal komt voorbij, van piano, tot Hammond en synth’s en soorten tot de vertrouwde Mellotron. En steeds precies op tijd plaatst Helje zijn bijzonder smeuïge gitaarsolo. Die in het titelnummer snijdt dwars door je ziel, na een mooi stukje dwarsfluit. “Shadows” krijgt ook een folky twist door het gebruik van accordeon, dwarsfluit en nog een paar inheemse fluitjes. Wat te denken van de ocarina en de chalumeau, die  zagen jullie niet aankomen! Fraai verwerkt bijvoorbeeld in het filmische Beyond Fantasy dat tegelijk dreiging maar vooral rust uitstraalt. Terwijl de ritmesessie even een örlam nuttigt met een knäckäbrødje, levert Anna Jobs nu, bescheiden, wél een mooie bijdrage. Zo ben ik dan ook weer. Maar rocken kunnen deze Scandino’s zeker ook. Luister maar eens naar Figures, dat regelmatig tegen de metal aan schuurt, met pittige ritmes, maar dat in een verstild gedeelte ook een heerlijk Mellotronkoortje laat horen.

Een extra ster krijgt het slotstuk Awakening. Dit is elf minuten in de opperste staat van genieten verkeren bij het ondergaan van deze klassieke melodieuze rockmuziek. Afwisselend komen solo’s langs van piano, accordeon (hoe bijzonder!), gitaar, synthesizer, nog meer toetsen en nog meer toetsen. Een thema bindt het geheel, maar het gaat ook alle kanten op, het is zo mooi, zo mooi… met alleen aan het eind een bescheiden rol voor de zangers van de band.

Op een of andere wijze klinkt Introitus heel bekend, al hebben ze wel een eigen geluid. Nu en dan roepen de klanken herinneringen op aan Mostly Autumn, om toch maar een referentie te kunnen plaatsen.

Op You Tube is de hele cd te beluisteren met een fraaie video die heel mooi het muzikale verhaal in beelden uitdrukt. Een aanrader!

Het is een uurtje heerlijk genieten geblazen met Introitus, van lekker lange nummers, op liefdesliedje My Hero na, uitgevoerd door muzikanten die wel raad weten met hun instrumenten. De melodie mag de hoogmis zingen, de klavieren vervullen de rol van hoge priester. Het zou flauw zijn om hieraan toe te voegen dat ik voor het zingen de kerk uit wil. Na een luisterbeurtje of twintig valt de zang eigenlijk best ook wel weer een beetje mee…

Koop bij bol.com

Send this to a friend