IonaConcert

Iona werkt al lange tijd aan een nieuw studio-album. Dit keer zal de band een dubbelalbum uitbrengen met daarop 93 minuten aan muziek. Helaas liepen de opnames vertraging op waardoor de cd nog niet uit was ten tijde van de drie concerten die de band in Nederland zou geven. De nieuwe cd kon je dus nog niet kopen, maar gelukkig bestond de setlist wel uit veel nieuwe nummers.

Iona was dus voor een kleine tour in Nederland. Op zaterdag zouden ze spelen op het iO-pages festival, de dag ervoor in Ede en deze donderdag deden ze Hedon in Zwolle aan. Met iets minder van 200 verkochte kaarten, was de zaal half gevuld. Doordat het balkon was gesloten en de zaal al snel vol aanvoelt, leek het echter een stuk drukker.

De band speelde een mooie en vrij ingetogen set waardoor het optreden intiem aandeed. Zo werd de avond geopend met een prachtig instrumentaal stuk met een hoofdrol voor het mooie vioolspel van Frank van Essen. Gelukkig speelde de band veel nummers van het aankomende dubbelalbum, waarin ook weer voor de meer rustigere nummers werd gekozen. Ruach (Hebreeuws voor geest) is een prachtig en rustig stuk met mooie percussie en warm fluitspel. Clouds is wat meer uptempo en heeft mooie zanglijnen. Het nummer zit vol met Latijnse namen van wolkenpartijen, wat het nummer iets mysterieus geeft.

White Horse maakte ook al indruk. Het nummer gaat over de strijd tussen goed en kwaad en doet episch aan. Volgens de band is het nummer Encircling-achtig en dus ook geen gemakkelijk nummer om live ten gehore te brengen. De band deed het echter met verve. De band had het prima naar de zin in Zwolle en waren de kwinkslagen over en weer niet van de lucht. Daarbij is het altijd interessant om de uitleg te horen van Joanne Hogg waar de nummers over gaan. Joanne Hogg is sowieso een geweldige persoonlijkheid. Ik ken weinig muzikanten die zo echt en oprecht zijn als zij. Een geweldig innemende persoonlijkheid die mensen van nature voor zich weet te winnen.

Martin Nolan is zonder twijfel degene met de meeste humor, maar is ook degene die het voor elkaar heeft gekregen dat men Troy Donockley heeft kunnen vergeten. Toch ging ook dit keer mijn aandacht het meeste uit naar drummer/violist Frank van Essen. Kijken naar zijn drumspel is al een belevenis op zich. Vaak zie je drummers met een enorme kit, waar ze uiteindelijk maar 40% van gebruiken. Zo niet Frank van Essen, die zijn arsenaal tot op de laatste en kleinste trommel benut. Een eenvoudig basisritme zal je bij hem niet horen; hij maakt er steeds zoveel meer van. Naast zijn drumstel en zijn viool heeft hij ook nog een scala aan percussie-instrumenten bij zich die hij prachtig in de muziek weet te integreren. Als klap op de vuurpijl heeft hij ook een prima zangstem en nam hij heel wat tweede stempartijen voor zijn rekening. Wat een geweldige muzikant.

Helaas bleef het publiek wat gereserveerd. Zo kwamen de traditionele reels niet echt van de grond. De laatste keer dat ik ze in De Boerderij zag kregen ze de zaal heel goed mee. Al met al een geweldige avond met een band in topvorm. Het nieuwe album wordt er eentje om naar uit te kijken. Net als naar het volgende optreden.

Maarten Goossensen