IonaAlbum

In zijn recensie van “The Circling Hour” begint collega Markwin Meeuws met de stelling dat het Iona van 2006 niet meer het Iona van 1992 is. Een stelling waar ik het volstrekt mee eens was. Nu, vijf jaar later, zou ik kunnen stellen dat het Iona van 2011 terug is gegaan naar het Iona van 1992. En in dit geval is teruggang géén achteruitgang, maar juist een enorme stap voorwaarts.

Iona neemt altijd de tijd voor een album. Het hier besproken album stond gepland voor een release in maart 2011 maar al snel bleek de band dat niet te gaan halen. In plaats van te stressen en de deadline vast te houden, maakte de band het wijze besluit zich niet te laten opjagen en de kwaliteit voorrang te geven. De band kwam wel naar Nederland voor een aantal concerten, maar het publiek moest het nog even zonder het nieuwe album doen. Het eindresultaat is ruim 90 minuten aan muziek van uitzonderlijke kwaliteit, verdeeld over twee cd’s.

Zoals ik al schreef, gaat de band met dit album terug naar haar roots. Ten eerste grijpen ze tekstueel terug op het verleden. Iona is een Christelijke band en dat werd bij de eerste albums duidelijk uit de prachtige teksten. Vanaf “Open Sky” werden de teksten algemener en naar mijn mening steeds minder aansprekend. Nu bestaat er geen enkele twijfel meer, Iona bestaat uit een groep Christenen en zij steken dat niet onder stoelen of banken. Niet zoals Neal Morse, die vaak persoonlijke ervaringen in zijn teksten stopt, maar meer een ode aan de Schepper en een oproep aan alle luisteraars dat er meer is tussen hemel en aarde (vandaar ook de titel “Another Realm” wat “Een ander rijk” betekent). Nergens opdringerig of belerend, maar altijd oprecht en inspirerend.

Ook muzikaal haakt de band aan bij albums als “Book Of Kells” en “Beyond These Shores”. Op de laatste Iona albums had Troy Donockley een grote hand in de composities en het opstappen van Donockley leek een aderlating voor de band. Maar niets is minder waar. De nummers zijn stuk voor stuk schitterend. De muziek heeft aan kracht gewonnen en ze weet je helemaal mee te slepen. Op de laatste twee Iona albums waren de nummers erg mooi, maar ze bleven op de een of andere manier op afstand. De muziek op dit album is een belevenis die je keer op keer wil beleven.

De balans tussen beide cd’s is uitstekend. Vaak kom je met dubbelalbums alleen aan het eerste album toe en lijdt de tweede cd er onder. Hier is dit niet het geval. Op de eerste disc zijn The Ancient Wells, Clouds en An Atmosphere Of Miracles een hoogtepunt. Clouds hoorde ik voor het eerst toen ik in het vliegtuig zat op weg naar Rome. Terwijl ik uitkeek over de meest fantastische wolkenpartijen, klonk dit krachtige nummer door mijn koptelefoon. Ronkende baspedalen, een schitterende gitaarsolo en machtig drumspel maken dit nummer tot één van mijn Iona favorieten. Ik ben een bewonderaar van het drumspel van Frank van Essen en dat is met dit album alleen maar meer geworden. Wat een inventieve en creatieve drummer!

Het lange An Atmosphere Of Miracles zou je meer als een hedendaagse hymn kunnen omschrijven. Het eerste en grootste deel klinkt bijna ambient met glooiende toetsen en ingetogen fluitspel. De taal waarin Hogg zingt in het midden van het nummer lijkt wel elventaal uit “The Lord Of The Rings”, Prachtig! Dit is echt een nummer waar je voor moet gaan zitten. Een nummer dat je moet ondergaan. Het laatste deel vormt een schitterende climax met een klievende gitaarsolo en warm Uileann pipes spel. Nieuwkomer Martin Nolan doet het geweldig en laat zijn voorganger Troy Donockley vergeten.

De tweede cd opent met Ruach. Ruach is Hebreeuws en kan vertaald worden als wind of geest. Met Ruach wordt vaak (ook in dit nummer) ‘de geest van God’ bedoeld. Het is een prachtig instrumentaal stuk met toetsen en viool. Een stuk om helemaal stil bij te vallen. Let The Waters Flow is een uptempo nummer met veel ruimte voor het gitaarspel van Dave Bainbridge. Veelal gaan de solo’s op gitaar en Uileann Pipes gelijk op, echt typisch voor de muziek van Iona, en dat geeft het nummer iets extra’s. Let ook hier op het prachtig ronkende basgeluid van Phil Barker.

Prijspakker van de tweede cd is het epische White Horse. Net nummer gaat over de strijd tussen goed en kwaad en al snel komen er Lord Of The Rings-achtige gedachten bij je op. De band vergeleek het nummer zelf al met Encircling en daar kan ik wel inkomen. Het is een indrukwekkend en meeslepend stuk met sterke zang en geweldige solo’s.

Iona komt met “Another Realm” bijzonder dicht bij de klassieker “Book Of Kells”. Een meeslepend en indrukwekkend album dat met elke luisterbeurt aan kracht wint. Laat je onderdompelen in de muziek van Iona en kom er als herboren weer uit. And the angels dance…

Maarten Goossensen