IonaConcert

Het was al weer twee jaar geleden dat Iona op het poduim van De Boerderij stond. Toen gaven ze een dijk van een optreden, de verwachtingen voor dit concert waren dus hooggespannen. Deze hoge verwachtingen zouden deze avond verpulverd worden…

Iona gaf namelijk een act de presence om stil van te worden. Alles klopte deze avond. Allereerst het geluid. Dit was vanaf de eerste toon perfect. Niet te hard en alle instrumenten kwamen uitstekend uit de verf. Echt een groot compliment voor de mensen van het geluid! De band had overduidelijk erg veel zin om deze avond iets moois te gaan neerzetten en het spelplezier spatte van het podium af. De band was duidelijk verrast door het ontzettende enthousiaste publiek (ruim 700 man) en dat zorgde ervoor dat de band nog een beetje extra gaf.

De setlist was mooi en gevarieerd met een nadruk op het nieuwe album “The Circling Hour”. Joanne Hogg had de teksten nog voor zich liggen, maar gaf aan dat ze dat de volgende keer wel weg kon laten, aangezien het grootste deel van het publiek de teksten uit het hoofd meezong. Alle nummers van de nieuwe cd klonken als een klok. Met name Wind Of The Lake en Factory Of Magnificent Souls sprongen eruit. Op het album klinken de nummers wat overgepolijst en soms net iets te braaf. Live klinkt het iets steviger en ruwer en dat maakt de nummers net nog wat beter.

Wat mij telkens weer opvalt bij Iona is de enorme kwaliteit waar deze muzikanten over beschikken. Neem Frank van Essen. Deze Nederlandse drummer zat er zo relaxt bij terwijl hij ondertussen de meest inventieve en complexe ritmes uit zijn kit liet komen. Subtiel en fragiel spel wisselt hij moeiteloos af met heftiger en sneller werk. Bijzonder is dat hij ook nog eens prachtig viool kan spelen.

De sympathieke Troy Donockley maakte enorme indruk met zijn spel op de Uillean Pipes. De snelheid waarmee hij kan spelen is ongekend. Veel van de solo’s in de muziek van Iona worden synchroon op gitaar en Uillean Pipes gespeeld. Live is dat ontzettend moeilijk, maar daar was bij beide heren niets van te zien. Met speels gemak speelden de twee de meest ingewikkelde solo’s zonder dat er eentje uit de toon viel.

Phil Barker zou volgens mij nog het liefs achter het podium aan zijn snaren plukken. Hij stond zoveel mogelijk uit beeld, maar wat belangrijk is zijn spel voor deze muziek! En dan Joanna Hogg. Ze heeft de afgelopen periode geworsteld met stemproblemen en ze is net weer moeder geworden, maar van dit alles was niets te merken. Ze was ontzettend goed bij stem. Neem Revelation, daarin wordt echt het maximale van haar stem gevraagd, het ging haar indrukwekkend goed af.

De sfeer in De Boerderij was zelden zo bijzonder als bij dit optreden. Op de momenten dat er zacht gespeeld werd, kon je verder een spelt horen vallen. Iedereen stond ademloos te kijken en luisteren. Na het opwarmertje Irish Day kwam met Reels het hoogtepunt van de avond. Het publiek klapte massaal mee en je zag de hele zaal op en neer deinen. Wat een feest en wat een oorverdovend applaus na afloop! Door de setlist, de leuke praatjes tussendoor, het spelplezier van de band en het geweldige publiek was het een opvallend intiem concert.

Dit was Iona in optima forma. Een concert om nog heel vaak en met veel plezier aan terug te denken. Als een Moslty Autumn De Boerderij uitverkoopt dan zou dat bij Iona helemaal het geval moeten zijn. Want zonder Mostly Autumn te kort te willen doen, Iona is in dit genre absoluut een klasse beter.

Verslag: Maarten Goossensen
Foto’s: Henri Strik