IonsAlbum

Progressief in de letterlijke betekenis van het woord komen we niet zo vaak meer tegen binnen ons geliefde genre. Ook binnen de metalwereld is progressief een veelgebruikt bijvoeglijk naamwoord, hoewel niet elke band dat predicaat verdient.

Laat ik eerlijk zijn. Ik werd op deze Tsjechische band geattendeerd door de programmeurs van Progpower Europe en niet door mijn eigen speurzin. De uit Praag afkomstige band kent nog maar weinig bekendheid en dat is wat mij betreft een behoorlijke misser. Een misser van onszelf, maar ook van andere genre-gerelateerde media. Behalve dan van de mensen van Progpower, die wel oog hadden voor deze band. En er is zeer zeker nog evangelisch werk te verrichten, want nogmaals, deze band is zelfs niet op informatiebakens als Progarchives, Metal-archives of Musicmeter te vinden. Hier gaat iets fout, laat dat duidelijk zijn.

Tesseract, Periphery, Haken, Leprous, Vola, dat zijn een paar namen die het proglandschap de laatste jaren progressief gekleurd hebben. Bands die elk op hun beurt zijn beïnvloed door verschillende progressieve rockbands uit het verleden, maar zichzelf een eigen stijl hebben aangemeten, zodanig dat er een nieuwe subcultuur is ontstaan. En zich nog steeds blijven ontwikkelen en niet focussen op eerder behaalde successen. Ben je liefhebber van deze bands? En de structuren en riffs die daarbij horen? Dan is het raadzaam te blijven lezen. En daarbij dit debuutalbum van Ions op je audiospeler af te spelen om je eigen oordeel te vormen.

Als je luistert naar The Cage Of Time zal je onherroepelijk verklaren dat je naar een kloon van Linkin Park luistert, hoewel de gitaarsolo daarvoor te pretentieus is. Dat is te hoog gegrepen voor de Amerikaanse kaskraker. Die Amerikaanse band schemert wel eens wat vaker door de muziek van dit Tsjechische trio, maar op hun beurt voegen zij een mix van djent en elektronica toe, waardoor er een melancholische sfeer met grootse momenten ontstaat. Calllousness is daar misschien het beste voorbeeld van. Als je even later Daydreamers luistert, overvalt je zelfs het gevoel dat je naar een melodieuze versie van Green Day luistert, hoewel de zang van zanger Shorty Lago daarvoor voor een groot gedeelte verantwoordelijk is. Attentie voor de achtergrondzang, die maakt de song bij elke luisterbeurt interessanter.

Hibernation is tevens een verrassend sterke song waarin zanger Lago excelleert. Als je niet allergisch bent voor screams zorgt hij voor een sterke inkleuring van de muziek van de band. Ondanks veel djentritmes vormt Hibernation een potpourri waarin de verschillende structuren fijne vormen aannemen. Het is progressief in de letterlijke zin van het woord. Hetzelfde geldt voor At The Eleventh Hour, waar vooral de zang een boeiend spektakel is, zowel in lead als in koorbegeleiding. De productie heeft een perfecte balans gevonden in muzikaal en technisch vernuft, aangevuld met innovatief gebrachte zang. De band weet melodieuze momenten af te wisselen met stevige componenten en dan vervolgens ook nog eens te variëren in tempowisselingen. Als klap op de vuurpijl zijn de drumtechnieken zeer aangenaam. Dit is technisch een van de beste songs van het album. Tegen het einde wil je het nummer telkens op repeat zetten, hoewel het de langste song van de cd is met ruim zeven minuten. Daarmee heeft het een uitzonderingspositie, want de andere nummers klokken tussen de vier en vijf minuten.

Zo zijn er meer songs te vinden die inventief gebracht worden, de band situeert zichzelf tussen progrock en metalcore, maar schuurt zo nu en dan ook tegen postrock aan. Het spacy Callousness is daar een voorbeeld van. Maar hoe dan ook heeft Ions de djent hoog in het vaandel staan, wat ze in veel nummers laten horen, helemaal in What You Hear Is All There Is.

Misunderstanding is een bijzondere eend in de bijt, omdat het wat mainstream klinkt, inclusief een voorspelbare gitaarsolo. Het staat dan ook in de schaduw van de vernieuwende sound die de band op de rest van de cd bijeen weet te creëren. Eigenlijk een bijzondere keuze om het album hiermee af te sluiten, maar dat kan een beginnersfout zijn.

Ions is een band die in de ogen van Progwereld het keurmerk progressief verdient. De band brengt een interessante stroming binnen het genre progressieve metal. Dat zit hem niet specifiek in de losse elementen, meer in de combinatie en doordachte structuren van de composities, zonder dat het echt (te) ingenieus wordt. Daarbij hebben ze een fantastische zanger die veel technieken op overtuigende wijze weet te brengen. Progpower Europe heeft de band geboekt voor de editie van 2024, wij durven te zeggen dat de organisatie daarmee een geweldige band heeft binnengehaald.