IQDVD

 In 2001 bestond IQ alweer 20 jaar. Op zulk soort momenten besef je maar weer eens hoe snel de tijd gaat. IQ heeft in 20 jaar tijd een enorm stempel gedrukt op de progscene en heeft een aantal memorabele albums afgeleverd. Het twintig jarig bestaan werd gevierd met een speciale tournee die ook Nederland aandeed. Het concert dat de band in Engeland in The Mean Fiddler gaf is vastgelegd voor dvd. Het heeft even moeten duren, maar nu kunnen we de dvd dan ook keer op keer bekijken. Want evenals de Subterranea dvd, is dit er eentje om van te genieten.

Het concert op de eerste schijf opent met een lange video intro waarbij alle IQ logo’s van de afgelopen 20 jaar de revue passeren evenals een aantal foto’s uit de oude doos. Dan trapt de band af met Awake And Nervous waarbij vooral de zang behoorlijk scherp aandoet en misschien wat te ver naar voren in de mix zit verweven. Gelukkig irriteert het nergens en merk je het al snel niet meer. Vooral het gitaarwerk van Michael Holmes is uitstekend.

The Thousand Days valt me behoorlijk tegen. De band speelt het nummer harder en een stuk sneller en dat kan mij niet echt bekoren. Daarmee hebben we meteen de twee enige smetjes op deze dvd gehad en is het vanaf nu alleen nog maar genieten geblazen.

Na een heerlijke uitvoering van Erosion met lekker fel gitaarspel van Holmes is het tijd voor één van de hoogtepunten van het concert: het drieluik State of Mine/Leap of Faith/Came Down. Vooral de laatste twee stukken, afkomstig van het album “Ever” behoren tot mijn favoriete IQ nummers. Vooral de lange en hypermelodische gitaarsolo van Holmes is subliem. Maar, we zijn nu meteen aanbeland bij het punt waarbij ik me bij heel veel concertregistraties werkelijk groen en geel irriteer. Als er, zoals Mike Holmes hier, een prachtige solo gespeeld wordt, dan wil ook ZIEN hoe hij gespeeld wordt. Waarom zoomt de camera dan altijd in op een muzikant die op dat moment bijzonder weinig te doen heeft ?! Dat gebeurt zo vaak! Leuk hoor als er gebruik wordt gemaakt van meerdere camera’s, split screens en dergelijke, maar zorg dat je de essentie niet mist. Mensen willen zien wat er op dat moment het belangrijkst is.

Andere hoogtepunten van het concert zijn The Senventh House (een nummer dat enorm gegroeid is de laatste tijd) en het middendeel van The Narrow Margin. Dit laatste nummer maakt bij elke beluistering zo veel in mij los dat ik nog steeds een traantje moet wegpinken.

In Human Nature is saxofonist Tony Wright als gast uitgenodigd. Het grootste deel van het nummer lijkt hij als podiumvulling te fungeren, maar tegen het einde mag hij laten horen dat hij zijn instrument bijzonder goed verstaat. Ook Headlong kent een bijzondere gast, namelijk Tim Essau, de voormalige bassist van de band.

Op de tweede schijf staan bijzonder veel (interessante en leuke) extra’s. Zo zijn er vier toegiften te vinden en een aantal nummers van The Lens. Access All Areas geeft een mooi beeld van de tournee en wat er allemaal bij komt kijken.

Alles bij elkaar is dit een dvd om te koesteren en geeft het de kwaliteiten van deze topband prima weer. Met zo’n overzichtsdocument als deze besef je maar weer eens hoeveel IQ voor de progscene heeft gedaan en betekend. Laten we hopen dat ze nog 20 jaar door blijven gaan.

Maarten Goossensen