IQ

1 december 2007, De Boerderij, Zoetermeer

Info
Locatie
De Boerderij, Zoetermeer
www.boerderij.org
Andy Edwards: drums
Michael Holmes: gitaar, toetsen
John Jowitt: basgitaar
Peter Nicholls: zang
Mike Westworth: toetsen
Awake And Nervous
You Never Will
Frequency
The Magic Roundabout
Harvest Of Souls
It All Stops Here
The Seventh House
Sleepless Incidental
Guiding Light
Subterranea
The Darkest Hour

IQ kwam, zag en overwon. Wie er niet bij was die gure zaterdagavond, de eerste dag van de feestmaand, moet spijt, grote spijt hebben. IQ staat er al ruim 25 jaar bekend om puike concerten te geven, maar hun vertoning van afgelopen zaterdagavond sloeg alle records. Zelden heb ik de band zó bevlogen, zó muzikaal en zo ontzettend relaxed gezien. Met een setlist om van te smullen, twee nieuwe nummers, en een zaal vol verschrikkelijk loyale en enthousiaste fans. Wat wil een progliefhebber nog meer!

Peter Nicholls’ stem is nog steeds loepzuiver en dringt recht je ziel in. John Jowitt is niet alleen een leuke vent, hij kan bassen als de beste. Mike Holmes zijn gitaarsolo’s waren deze avond zó goed, dat hij na die avond mijn favoriete gitarist aller tijden van de troon heeft gestoten (no. 2 is nu Andy Latimer, dus dat wil wat zeggen!). De drie ouwe rotten worden buitengewoon goed geholpen door de twee nieuwelingen, hoewel drummer Andy Edwards alweer zo’n drie jaar meespeelt. Hij blijft de perfecte drummer op de perfecte plaats, een véél betere drummer dan zijn voorganger. Andere nieuweling Mike Westworth (van Darwin’s Radio trouwens) had de zware taak voor het eerst te trachten Martin Orford te doen vergeten. Zijn toetsenspel is wat soepeler en moderner dan dat van zijn voorganger, maar hij is vingervlug en voelt zich als een vis in het water, zo bleek. Hij zal goed zenuwachtig zijn geweest, maar daarvan was wat betreft zijn spel weinig te merken.

Ik zou de komst van deze twee nieuwe heren, die immers nog niet op cd te horen zijn geweest, wellicht willen bestempelen als de aankondiging van een ‘nieuwe jeugd’, maar zo scheutig zijn we niet met complimenten bij Progwereld. Alles zal afhangen van het nieuwe plaatwerk, maar te oordelen aan de twee gespeelde nieuwe nummers, zit dát wel snor.

Vooral één ervan, Frequency, bekoorde mij en het publiek zeer. Het is altijd weer grappig om te zien hoe IQ nú weer op de proppen komt met zo’n onnavolgbaar, maar superlekker ritme. Mike Holmes excelleerde in dit nummer met enkele geweldige, emotionele en krachtige solo’s, zijn typerende omgekeerde vuistje naar zijn oor als dank voor het uitzinnige publiek.

De band opende vlot met de klassieker Awake And Nervous, en koos de rest van deze avond in de setlist vooral de langere tracks, met een verbluffend sterke uitvoering van het 25 minuten durende Harvest Of Souls als hoogtepunt. Oud en nieuw werden keurig afgewisseld, zo mochten we bijvoorbeeld ook genieten van The Magic Roundabout, dat het publiek naar hogere sferen bracht. IQ mocht uiteindelijk de buit binnenhalen met Guiding Light, op plaat niet één van mijn favoriete tracks, maar live spatte het nummer het podium af. Ik was op dat moment even op het balkon boven en kon goed het leuk genietende publiek zien. Die stoere, kale kerel die óók het slotstuk van Guiding Light perfect wist mee te zingen. De twee dames die arm in arm mee deinsden op de warme muzikale klanken. De stouterikken die sterretjes hadden meegenomen, zwaaiend naar de broekspijpen van Nicholls. Ook mooi was het massaal meezingen tijdens The Seventh House, en vele malen daarna ook. Het publiek joelde, schreeuwde, sloeg de handen op elkaar en genóót.

IQ was zo fris als een Ola-ijsje, zo strak als nieuwe schoenen. De nieuwe generatie heeft zich al 100 keer aangediend, maar zolang bands met het niveau van IQ nog in progwereld rondlopen, mogen ze nog éven in die wachtkamer blijven. Wat een concert!

Markwin Meeuws

Send this to a friend