De absolute noodzaak voor een praktiserend recensent is dat hij van tijd tot tijd verrast wordt. Veel collega’s zullen toegeven dat dit steeds moeilijker wordt naarmate je meer reviews produceert, des te prettiger is het als er dan plotseling een parel opduikt.
Zo is er de band Ironwill. Tot nu toe een redelijk onbekende naam in Nederland en ook voor Progwereld, des te meer omdat de band met die naam suggereert stevige metal te produceren. Het is dan nog afwachten wel type metal, maar de zang trok mij over de streep dit eens aan een grondige luisterbeurt te onderwerpen. Ironwill is de naam van het project, maar ook de naam van de mastermind binnen de band. Deze Italiaan die in het dagelijks leven ook aangesproken wordt met Salvo Dell’Arte is creatief in het exposeren van zijn kunsten. Hij produceert zijn kunst muzikaal en via verschillende video’s, maar bijvoorbeeld ook via comics. “Breakout” is echter een op zichzelf staand album waarop de songs verschillende emotionele benaderingen hebben. Het is het tweede officiële album van deze geformeerde band, die overigens wel onderhevig is geweest aan personeelswisselingen.
Zoals ik al aangaf, ik werd tijdens een eerste kennismaking over de streep getrokken door de aangename zang. Zangeres van dienst is Sherry Anne Grieve. Zij is van origine een Amerikaanse operazangeres, vijftien jaar geleden geëmigreerd naar Italië om daar vooral actief te zijn in de vele opera’s in dat land. Ze ontmoette Salvo Dell’Arte tijdens een talentenjacht waar beiden actief waren in de jury. Vanaf 2020 hadden de twee regelmatig muzikale sessies. Naast de sopraan zang maakte ze ook indruk met haar rockstem en dat paste precies weer in het straatje van Dell’Arte. Haar sopraanstem etaleert ze op dit album slechts via wat achtergrondzang. In die achtergrondzang kun je overigens ook wat elementen vinden van Kate Bush.
De muziek van Ironwill kun je breed beschouwen. De band beschrijft het zelf als “Psychological Rock Metal”. Daar kan deze recensent en jij als lezer in eerste instantie niet veel mee. In de basis ligt een benadering met elementen van hardrock of progressieve metal en daar doorheen verschijnen fragmenten van alternatieve rock, pop en wat blues. Veel nummers swingen ondanks de progrock- of metalbenadering de pan uit. Het is wonderlijk dat we nooit eerder van deze act hebben gehoord want na één luisterbeurt was ik redelijk onder de indruk.
De band weet namelijk op verrassende wijze voor de dag te komen. Zo is Prince een heerlijk catchy nummer waar je echt vrolijk van wordt. Een pakkende compositie met een poppy benadering, een funky ritmesectie, prima duo zang van Grieve en gastzanger Jareth Skulleken, maar toch ook stevige riffs. Het subtiele handgeklap in de compositie is als verfijnde percussie verweven in de productie. In feite is Prince een heerlijk Amerikaans aandoende song die je optimistisch stemt en ongetwijfeld aanzet tot meezingen. Waar je ook naartoe rijdt in je bolide, je eindigt met een goed humeur. Hetzelfde geldt voor Try On The Other Side. Een stuk steviger in het begin, maar ook hier is het refrein fenomenaal sterk.
Het intro van Step By Step is briljant. De melodie is onverwoestbaar,voor eeuwig vastgelegd en herkenbaar. Die gitaarmelodie domineert de hele song, aangevuld met de fijne zang van Grieve. Ook de gitaarsolo in True Or Not is memorabel, het heeft een heerlijke Mike Oldfield- (of Pink Floyd-) vibe. Die laatste song kent overigens meerdere versies, op het album staat er een met de zang van Grieve, op YouTube circuleert een versie met Jareth Skullek, de zanger van Voxdivide. Op het videokanaal staan overigens meer nummers die opnieuw zijn uitgebracht met zanger Skullek als “2.0”-versie, maar op deze gerecenseerde cd staat vooral Grieve centraal.
Een minpunt? Fade-outs en fade-ins bij enkele tracks, maar dat zij de band vergeven. En de hoes van het album, die in mijn beleving niet de exacte sfeer van het album vertolkt. Daar had ik iets meer creativiteit verwacht en vooral meer dynamiek, meer levensvreugde. Wellicht is mijn interpretatie niet helemaal juist, want als je één woord mag meegeven aan dit album, is het levensvreugde. Ga dit proberen en het liefst kopen! Ik word namelijk graag opnieuw verrast met de opvolger van deze plaat.