IssunAlbum

Toen Tobias die ochtend wakker werd, voelde hij direct dat hij een waardeloze nachtrust had gehad. Vaag ebde de droom nog na, waarin hij werd achtervolgd door een langharige zwarte schim. Hij voelde zich nog moe, alsof hij echt door de jungle had gerend in plaats van in een droom. Zelfs zijn kamer leek nog een vage donkere groene gloed af te geven. “Ik denk dat ik vandaag maar in bed blijf”, dacht hij.

Bovenstaande inleiding is een halfslachtige poging van uw recensent om het thema van dit album enigszins in te leiden. Het Duitse Issun is een nieuwe band die met “Dark Green Glow” een conceptalbum aflevert. In de bijgeleverde informatie wordt gesproken over een horrorverhaal dat is gesitueerd in een mysterieus, groen schijnend oerwoud. De rest wordt aan de verbeelding van de luisteraar overgelaten.

De band presenteert zich als een prog metal band, maar dan is dit wel een light-variant daarvan. Hoewel er genoeg hardere passages voorbij komen, speelt Issun eigenlijk gewoon neo-prog. En dat doen ze zeker niet onverdienstelijk. In de stijl van bands als IQ en Pallas komen hier sterke gitaarriffs en gevarieerd toetsenwerk aan bod. Het is drummer Simon Schröder die er met zijn percussie-achtige drums, die zo nu en dan Afrikaans aandoen, voor zorgt dat het concept van het oerwoud in beeld blijft. Hij krijgt hierbij wel de nodige hulp van zanger/toetsenist Tobias die hier tevens verantwoordelijk is voor de percussie.

Het absolute hoogtepunt van dit album is het geweldige Tempest Of Laughter. Een epic van zeventien minuten die strategisch ongeveer in het midden van het album is geplaatst. Het nummer staat bol van de variatie en bevat enkele prachtige passages die bij ondergetekende voor het nodige kippenvel op de armen zorgden. Met name de diverse overgangen van rustige naar stevige gedeelten zijn erg knap gedaan. Zanger Tobias Schröder zorgt met zijn stem voor ontzettend veel variatie binnen een enkel nummer. Af en toe dreigt hij misschien net iets té enthousiast te worden, maar het lukt hem gelukkig elke keer binnen de lijnen te blijven kleuren.

Ook Lost Generation en het titelstuk zijn sterke nummers met zeer pakkende melodielijnen in de stijl van de landgenoten van Subsignal. Vanwege de variatie tussen én binnen de nummers is ook wel iets van de stijl van Cosmograf terug te vinden hier. Hierdoor heeft het album wel wat tijd nodig om in te dalen, maar als dit gebeurt groeit deze plaat met elke luisterbeurt.

“Dark Green Glow” is in een tijdsbestek van drie jaar gecomponeerd, opgenomen en geproduceerd. Dat de band er goed de tijd voor heeft genomen betaalt zich dus uit in het resultaat. Er wordt goed gemusiceerd en het album bevat genoeg melodieuze en emotionele stukken waardoor de muziek je ook raakt. Wat mij betreft is dit één van de betere debuutalbums van 2019