IV LunaAlbum

In 1994 besloten vier muzikanten uit Rome zich te verenigen in een band, die zij Neriene noemden. Sferisch en een beetje duister; zo klonk de muziek die zij produceerden, maar volgens de heren droeg hun bandnaam dit niet voldoende uit. Nog voordat de eerste promo in 1997 werd uitgebracht werd besloten Neriene om te dopen tot IV Luna. Ook op de twee daaropvolgende zelfuitgebrachte cd’s prijkt deze naam. “Anteroom” is het vierde werkje van de Italianen. Met recht gezegd werkJE, want “Anteroom” is slechts een promo ep waarop maar vier nummers staan. Het dient als voorgerecht op het album “Red Room”, dat later zou moeten verschijnen. De band hoopt namelijk dat een platenmaatschappij zo van “Anteroom” zal smullen, dat zij zich direct willen vastbijten in IV Luna. Of het de groep lukt om met deze ep een platenmaatschappij te vinden, is echter nog de vraag.

Waren de voorgaande albums van IV Luna geheel in het Italiaans gezongen, op “Anteroom” is dit nog maar voor een kwart deel het geval. Slechts het nummer La Tua Voca zingt zanger Michele Chessa in zijn moedertaal, al geeft hij het Engels in de overige liedjes wel een Italiaans accent mee. De band, die in de Italiaanse bladen tot nu toe aardige recensies mocht ontvangen, hoopt met deze taalverandering ook in de rest van Europa een naam te vestigen. Mij maakt het persoonlijk echter niets uit in welke taal een band zingt. Al wordt er gezongen in het Swahili, als de muziek in het geheel lekker klinkt, hoor je mij, behalve niet meezingen, ook niet zeuren.

Engels of Italiaans, qua muziekstijl blijft de band bij haar oude vertrouwde geluid. De band maakt progressieve, sferische metal met een donker tintje. Tevens zijn invloeden uit de gothic metal en doom hoorbaar. De band zelf refereert haar muziek aan bands als Katatonia, Tool, Paradise Lost, Dream Theater, Metallica en Anathema. Niet de minste namen, dacht ik zo. Zulke vergelijkingen scheppen bij mij (Pisa)torenhoge verwachtingen, die deels worden waargemaakt. Invloeden van bovenstaande bands zijn zeker hoorbaar, maar dat is gelijk de valkuil waar IV Luna instapt. De muziek klinkt best aardig, maar niet bijster origineel en het niveau van bovenstaande grootheden wordt niet gehaald.

Openingsnummer Mild September is een lied met lichte invloeden uit de doom. Het trapt af met een paar noten op de basgitaar, waarna de drummer invalt en uit de elektrische gitaar een pakkend, enigszins vrolijk klinkend gitaarriedeltje wordt getoverd. Dit riedeltje klinkt erg lekker, maar helaas wordt er iets te veel van dit goeds gegeven. Het melodietje wordt namelijk gedurende het hele nummer herhaald en dat gaat op den duur vervelen. Alleen in het midden van het nummer wordt het even onderbroken en wordt er een langzamere solo gespeeld, waarover de zanger klaaglijk heen zingt.

Volgend nummer Realize klinkt lekker duister. De elektrische gitaren janken, de drumslagen vallen zwaar en de zanger dikt met zijn klaagzang het donkere sfeertje extra aan. Soms klinkt zanger Michele me echter té klaaglijk; een beetje op het zeurderige af. Zijn stem komt wat nasaal over en wanneer hij de hoogte inschiet klinkt hij af en toe schreeuwerig. Toch past zijn stem wel bij de neerslachtige muziek van IV Luna. Verder doet het lange instrumentale middenstuk, waarin krachtige aanslagen worden gemengd met lang uitgesponnen jankende solo’s en er uiteindelijk wordt toegewerkt naar een snel rockend muziekstuk, de soms matige zang in dit nummer vergeven.

Het Italiaanse La Tua Voca is een langzaam nummer; een beetje een gotische ballade. Dit vind ik echter het zwakste nummer op de ep. Het lied is niet echt spannend. Het kent een standaard opbouw en de langzame, mysterieuze klinkende coupletten klinken te slepend. Heel anders is vervolgens de afsluiter Red Room. Hier zijn geen langzame, droevige tonen te horen; Red Room is meer een stevig rocknummer, waarin invloeden uit de jaren ’70 te horen zijn.

IV Luna levert met “Anteroom” een aardige ep af. De duistere atmosfeer die in elk nummer hangt is erg mooi. De muziek klinkt heerlijk droevig en is perfect om in weg te kwijnen. De muzikanten zijn zeker talentvol, al kan de zanger beter nog wat aan zijn accent schrapen en zijn de hoge uithalen van hem soms tenenkrommend. Ander minpunt is dat elk nummer een beetje dezelfde opbouw kent en sommige riedeltjes worden tot in het eindeloze herhaald. De muziek blijft hierdoor wel snel hangen, maar het gaat ook gauw vervelen. IV Luna is zeker geen slechte band in het genre, maar helaas komt de groep niet in hetzelfde maanlicht te staan als voorbeelden Anathema, Tool en Katatonia.

Shireen Bekker