Jackson HeightsAlbum

Na het vertrek van Keith Emerson van The Nice naar de superformatie Emerson, Lake & Palmer, bleef Lee Jackson, bassist en zanger, niet werkloos thuis zitten. Hij richtte Jackson Heights op, samen met gitarist John McBurnie en toetsenist Brian Chatton. Vier platen hebben ze gemaakt, en Esoteric Recordings, bekend om hun vermogen al dan niet ‘vergeten’ klassiekers op te poetsen en uit te brengen, heeft ze onderworpen aan een schoonmaakbeurt.

“The Fifth Avenue Bus” is de tweede plaat, uitgekomen in april 1972. Het eerste dat opvalt is de stijlbreuk met The Nice. In niets lijkt de muziek van Jackson Heights op het klassiekgeoriënteerde geluid van zijn illustere voorganger. De groep kent eerder invloeden van Crosby, Stills & Nash en Jim Croce en geldt als zodanig als voorloper van America en Supertramp. Wie weet is die laatste invloed bewijsbaar: de eerste track van deze plaat heet Tramp.

Ik was niet bekend met de muziek van Jackson Heights, maar ik kan het erg waarderen. De plaat heeft een zalig, zoet jaren ’70-sausje, maar de productie is (mede dankzij de remastering) kristalhelder. Het luistert heerlijk weg, en zelfs een mierzoete popsong als Long Time Dying gaat er bij mij in als koek.

Ondanks dat zanger Lee Jackson de naamgever van de band is, zijn de composities keurig verdeeld onder hem en McBurnie. Ze zingen ook allebei en opvallend is dat Jackson’s stemgeluid – bij The Nice vaak de irritatiegrens overstijgend – hier juist erg goed klinkt. Alleen tijdens Dog Got Bitten, nota bene een compositie van McBurnie, hoor je zijn oude valkuil nog even.

Wat verder opvalt is dat de samenzang tussen McBurnie en Jackson voortreffelijk uitpakt, met name in de wat langere, gedragen ballads. Een nadeel is wel de gedateerdheid van de plaat, hoewel dat “The Fifth Avenue Bus” ook ontzettend schattig maakt. Soms heb ik het idee dat ik luister naar Graham Nash’s “Wild Tales”, ook zo’n hopeloos gedateerde plaat, waarvan je eigenlijk de lp, compleet met kraken en tikken, zou willen opzetten.

Dat maakt Jackson Heights tweede plaat tot een vrij nutteloze uitgave, want het is geenszins een meesterwerk. Toch is het erg leuk om naar te luisteren. Jammer dat er nergens iets te streamen of te myspacen valt. Mocht iemand wat vinden, kom maar op!

Markwin Meeuws