Rosas, JaimeAlbum

Het liefst hoor ik muzikanten die hun handjes flink laten wapperen. Elektronische muziek is dan ook meestal niet zo aan me besteed met al die sequencers en drumcomputers. Ik ben al helemaal niet thuis als het gaat om saai new-age geneuzel. Dit zeg ik omdat de cd “Virgo” van de Chileense toetsenist Jaime Rosas me juist zo aanspreekt.

Jammer genoeg is zijn website tijdens het schrijven van deze recensie in onderhoud, zodat ik bitter weinig informatie over hem te bieden heb. Afgaand op de titel “Virgo”, wat zo veel betekent als ‘maagd’, neem ik aan dat Rosas hiermee debuteert. Het lijkt me ook waarschijnlijk dat hij een opleiding aan het conservatorium heeft genoten, want zoveel vaardigheden en kennis van zaken als hij aan de dag legt schraap je echt niet op een zolderkamertje bijeen.Direct al met de opener weet je dat het goed zit. Plegaria is een nog vrij eenvoudige compositie, gebaseerd op orkestrale koorachtige klanken en paukslagen uit een doosje. Rosas maakt de boel smeuïg met slurpende synthesizers en vlug spel richting Wakeman. Diens platen uit de jaren ’70 moeten voor veel inspiratie hebben gezorgd. Aan het eind  komt Rosas met een bombastisch kerkorgelgeluid. Dit is beslist niet saai.

Sinfonia is een enerverende brok symfonische elektronische muziek van 32 minuten, opgesplitst in vier delen. Hierin komt Rosas het best tot zijn recht, met name in het eerste deel waar hij flitsend synthesizerspel en virtuoze orgelpartijen afwisselt met melodische passages, orkestrale stukken en mooi pianospel. Speciale aandacht verdienen de baslijnen. Dit had een echte bassist niet creatiever kunnen verzinnen. Halverwege het nummer gaat de drumcomputer heftig roffelen. Jaime Rosas legt er duizelingwekkende vingervlugge strings over heen. Hij gaat er alleen iets te lang mee door. Bovendien is het me te strak afgemeten zodat het erg gekunsteld overkomt. Het tweede deel heeft een klassieke inslag. Elektronische pianoklanken omlijsten er een treurniswekkende hobomelodie. Deel drie en vier staan weer bol van de orkestrale klanken, terwijl in de solo’s van deel vier Rosas heerlijk over de toetsen gaat.

Aan temperament geen gebrek op dit bijna geheel instrumentale plaatje. Lluvia is het enige gezongen nummer. Gastzanger Jamie Scalpello doet dat niet onaardig, een beetje zoetsappig, dat wel. In het laatste nummer gooit Rosas het over een andere boeg. Nou ja, nummer? Onder de titel Breves Piezas Rockeras laat hij vijf stukjes muziek horen die niks met elkaar te maken hebben. Verdwenen zijn er de orkestrale klanken. Rosas komt met een stel erg goede rock- en fusionfragmenten, waar de drumcomputer rake klappen uitdeelt, waar de  baslijnen weer overal doorheen krioelen en waar de Chileen zijn virtuositeit weer heerlijk botviert. Met name het op Dylic van “Wakeman With Wakeman” lijkende deel vier is zeer gaaf.

Over het algemeen is”Virgo” een uitstekende synthesizer-cd. Helaas is de drumcomputer soms wat mechanisch en nogal hard gemixt. Het doet echter niets af aan de geweldige toetsenist die Jaime Rosas is.

Dick van der Heijde