Mullmuzzler

Mullmuzzler 2

Info
Uitgekomen in: 2001
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Magna Carta
Website: Magna Carta
MySpace: -
Tracklist
Afterlife (4:54)
Venice Burning (6:26)
Confronting The Devil (6:20)
Falling (3:52)
Stranger (6:32)
A Simple Man (5:20)
Save Me (4:11)
Believe (5:00)
Listening (4:14)
Tell Me (5:14)
Mike Borkosky: additionele gitaar
Bryan Beller: basgitaar
Trent Gardner: additionele toetsen
Matt Guillory: toetsen
Mike Keneally: gitaar
James LaBrie: zang
Mike Mangini: drums
Elements Of Persuasion (2005)
Mullmuzzler 2 (2001)
Keep It To Yourself [Mullmuzzler] (1999)

De muziekindustrie wordt tegenwoordig gekenmerkt door het fenomeen “uitstapjes”, waarbij muzikanten na succesvolle jaren met de eigen band het solopad kiezen. Ik doel daarmee op de kansen die bandleden benutten om hun creatieve ei kwijt te kunnen in soloprojecten die vaak gebruikt worden om de “andere kant” van de muzikant te laten zien. Eén van de meest recente samensmeltingen in de symfonische muziek is die van Transatlantic waarbij bandleden van Marillion, Flower Kings, Spock’s Beard en Dream Theater de krachten bundelden om het publiek te verwennen met verenigde talenten op CD. Ik moet zeggen dat de formule met deze band uitstekend werkt.

James LaBrie, zanger van één van de meest technische bands aller tijden, Dream Theater, was al eens eerder de solotoer opgegaan met de eerste Mullmuzzler CD “Keep It To Yourself” (1999).

Met namen van gerenommeerde muzikanten in de gelederen is James LaBrie aan de missie begonnen een boeiende tweede CD samen te stellen. De composities komen voor het merendeel van de hand van LaBrie zelf en medecomponist Matt Guillory (toetsen) terwijl de andere musici een kleiner aandeel hadden. Ook deze CD is op het label van Magna Carta uitgebracht.

Afterlife is meteen een kei van een opener. Geschreven door LaBrie en Trent Gardner (Magellan) heeft dit nummer een rustige opbouw met melodieuze openingen van twee gitaristen. Halverwege wordt gekoerst naar een meer funky aanpak en dit past zeker goed in het nummer. Het refrein blijft door je hoofd tollen (zeer goed mee te zingen). LaBrie is een zanger die moeiteloos langdurig de hoge C-noot uit zijn stembanden weet te persen. Gelukkig houdt hij zich hier aardig op de vlakte. Daarentegen is Venice Burning een up-tempo nummer met veel themawisselingen. LaBrie is zich hier aardig aan het overschreeuwen. Hierdoor voel je je als luisteraar op bepaalde momenten wat ongemakkelijk. De klassieke stemvorming die LaBrie genoten heeft is zeker wel te merken en het moet gezegd worden: er zijn maar weinig zangers die zich moeiteloos staande weten te houden met hoge cleane zanglijnen. Geoff Tate van Queensrÿche is daar ook een voorbeeld van.

Confronting The Devil is breder van opzet. Wat opvalt is de combinatie gitaar / toetsen die enigszins oosters aandoet maar door de drums toch rockachtig overkomt. Met Falling weet je meteen dat LaBrie even geen zin had om dit met zijn eigen band op te nemen. Begeleid door akoestische gitaren begeeft LaBrie zich in een totaal andere muzieksoort. Beheerst ingezongen en weinig passend tussen de overige nummers op de CD. Stranger lijkt, gezien de toetsenloopjes en gitaarriffs, sterk op een nummer van Dream Theater. Een goed afwisselend nummer met wederom sterke vocalen van LaBrie. A Simple Man is een heerlijke song die gezien de slaggitaar rockachtig aandoet en zowel de gitaarsolo als het dubbelstemmige refrein is om van te genieten.

Save Me heeft door toedoen van drummer Mike Mangini (Extreme, Steve Vai) wat meer een “hak-en-breekwerk”-effect. Onderuit zitten en over je heen laten komen dit nummer. De dubbele basdrums proberen de scheuren in mijn muren tot een mooie structuur om te vormen. Met Believe wordt wederom een rustpunt op de CD bereikt. Door gebruik van akoestische gitaar, percussie, piano en onderliggende synthesizer geeft deze lovesong je een zwoel en melancholiek gevoel. En daar is James LaBrie met zijn heldere stemgeluid zo goed in. Het nummer doet denken aan het prachtige “Surrounded” van “Images And Words”. Listening is ook zo’n nummer dat een waar genot is om naar te luisteren. De opbouw, de warme synthesizergeluiden en subtiele ritmesectie geeft wederom een rustpunt dat de CD zo nodig heeft. De afsluiter is Tell Me met spannende toetsenpartijen en dito vocalen. Geen onnodig hoge stemvervormingen maar een perfect ingezongen zangpartij.

“Mullmuzzler 2” is een geslaagd project van James LaBrie. Je zult ongetwijfeld enige raakvlakken met Dream Theater horen. Toch heeft LaBrie met de uitstekend gekozen musici een CD van hoog niveau afgeleverd. Er zijn weinig minpuntjes te ontdekken, dus wat mij betreft kun je gerust de gang naar de platenzaak maken om deze CD bij de Dream Theater-schijfjes te plaatsen.

Ruud Stoker

Send this to a friend