De muziek van singer/songwriter en multi-instrumentalist Jeremy Morris is een smeltkroes van uiteenlopende genres en stijlen. Op dit nieuwe album “From The Dust To The Stars” doet hij wat hij al bijna twintig jaar op een flink stel albums trouw doet. En dat is een mix laten horen van progressieve, melodieuze, space en psychedelische rock. Toetsen en gitaar zijn daarbij de belangrijkste ingrediënten. Zo word je een bonte verzameling voorgeschoteld van groepen die de laatste vijf decennia in het voetlicht stonden. The Beatles, The Byrds, Pretty Things, Moody Blues, Tangerine Dream en Pink Floyd laten retrospectieve gevoelens naar boven komen. De stem van Morris maakt het daarbij erg gemakkelijk. Die doet namelijk denken aan grootheden als John Lennon en George Harrison. Maar het zijn ook hedendaagse equivalenten als Moon Safari en Porcupine Tree waar Morris zijn oor te luister heeft gelegd.
Tussen de zeven nummers zitten geen echte uitschieters. Al zal de liefhebber van authentieke progressieve rock zijn oren spitsen bij het horen van For Chosen Ones. Het iets meer dan een kwartier durende nummer staat bol van ‘oude’ Genesisinvloeden. Verdienstelijk is het gitaarspel van Morris dat doet denken aan Steve Hackett in het begin van zijn solocarrière. Over retrospectief gesproken.
Morris zingt op een niet-predikende wijze over geloof, hoop, trouw en liefde. Het zijn de kurken waarop we drijven in een steeds harder wordende maatschappij. Het is de combinatie van teksten met een christelijke inslag en de positief klinkende muziek die deze 70 minuten durende schijf zo genietbaar maken. Ik prijs Morris om het ontbreken van zijn ambitie muzikaal een wereldverbeteraar en vernieuwer te zijn. Die kostgangers zijn er al genoeg. Maar dat deze plaat aangenaam is om naar te luisteren, is een feit.
Hans Ravensbergen